Avengers: Infinity War is een overvolle, maar heerlijke superheldenfilm

Avengers: Infinity War verscheen vorige week in de bioscoop, tot grote vreugde van de Marvel-fans. De film heeft nu al records verbroken, onder meer door 250 miljoen dollar op te halen in het eerste weekend. Dat is meer dan welke andere film dan ook ooit behaald heeft. Maar is dat ook terecht? Daar kan ik maar één antwoord op geven: ja, dat is het zeker.

Avengers: Infinity War bevat ruim 30 superhelden, dus deze film is overvol. Samen vechten de helden – onder wie Iron Man, Captain America, Black Panther, Vision en Spider-Man – tegen één almachtige schurk: Thanos. Hij wil namelijk de helft van het universum uitvegen, om zo het leven in het universum te redden. Daarom verzamelt hij de zes Infinity Stones, waarmee hij onoverwinnelijk wordt. En dus proberen de Avengers hem te stoppen.

Thanos

Hoewel we Thanos alleen nog maar in deze film en in de after credit-scènes van eerdere Marvel-films gezien hebben, is hij nu al één van de beste schurken die ik ooit gezien heb. Zijn redenatie – als de helft van het leven in het universum niet sterft, sterft iedereen omdat we alle middelen opmaken – is te begrijpen. En juist dat maakt dat je hem snapt: hij doet het verkeerde, maar wel met een goede motivatie.

Thanos is bovendien niet alleen maar een superschurk die door en door slecht is. Je ontdekt op een erg emotionele manier dat hij liefde kent, aangezien hij van zijn dochter en Guardians of the Galaxy-held Gamora houdt. De scène waarin hij haar opoffert zorgt absoluut voor tranen, zowel omdat we Gamora verliezen als omdat Thanos daadwerkelijk lijdt onder zijn keuze.

Thanos speelt vanzelfsprekend een ontzettend grote rol in de film, maar hij maakt de film ook des te beter. Juist omdat hij en zijn uiteindelijke doel zo geloofwaardig zijn, is het ook geloofwaardig dat dit het meest belangrijke gevecht van onze favoriete superhelden is. Het universum is écht in gevaar. En daardoor zit je constant op het puntje van je stoel.

Druk, maar nooit chaotisch

Over de superhelden gesproken: daar zit de film dus helemaal vol mee. Marvel maakte de afgelopen 10 jaar maar liefst 18 films, met talloze helden en vijanden. En jawel hoor, die doen allemaal mee aan Infinity War. Als je ruim 30 superhelden kwijt moet in 2 uur en 40 minuten, weet je dat hij ramvol actie en verhaallijnen zit.

Toch is de film nooit chaotisch, wat een knappe prestatie is van Marvel. De film volgt eigenlijk maar één verhaallijn, opgedeeld in een paar losse verhalen. Die losse verhalen zijn echter duidelijk met elkaar verbonden. Tony Stark, Spider-Man en Doctor Strange zitten samen op een ruimteschip, Thor hangt met de Guardians of the Galaxy rond om een superwapen te maken en Captain America, Vision en Black Widow zitten samen met anderen in Wakanda bij Black Panther.

Daardoor zien we een aantal karakters voor het eerst samenkomen. En dat levert geweldige scènes op. Tony Stark en Doctor Strange in een discussie is gewoon hilarisch, evenals Thor die de Guardians tegenkomt. Het mooie is dat de opgebouwde karakters perfect met elkaar mengen, of juist gigantisch clashen. Het is geloofwaardig en vermakelijk, en juist dat is belangrijk.

Iedereen komt aan de beurt

Ook interessant

Wat je moet weten over Avengers: Infinity War voor je hem gaat zien

Wat je moet weten over Avengers: Infinity War voor je hem gaat zien

Het mooiste van alles is echter dat niemand ondergewaardeerd wordt. Alle karakters komen op het scherm en krijgen minimaal één keer tekst. Natuurlijk hebben bepaalde karakters minder tijd op het scherm dan anderen, maar dat kan ook niet anders dan in zo’n overvolle film.

Zelfs The Hulk heeft een verhaallijn, terwijl hij maar niet wil verschijnen. Daarentegen zien we nu eindelijk wel eens meer van Bruce Banner zonder The Hulk, wat ik in voorgaande films nog wel eens miste. En ook minder bekende karakters als de War Machine zijn in Infinity War te zien.

Ook belangrijk is dat de gebeurtenissen uit vorige films duidelijk meespelen in Infinity War. Thor heeft het duidelijk moeilijk met zijn angsten en verdriet om wat er in Thor: Ragnarok gebeurde. Tony Stark blijft moeite hebben met het balanceren van een normaal leven en het superhelden bestaan. Het helpt dus ook zeker als je alle films gezien hebt voor je naar Infinity War gaat.

Nieuw verhaal

Daarentegen wordt er ook een nieuw verhaal geïntroduceerd. We ontdekken eindelijk waar Gamora vandaan komt, waarmee we ook meer te weten komen over Thanos. Daardoor zit zij ook veel meer in de film dan je misschien zou verwachten, wat een welkome verrassing is.

Ander sterk punt is het geweldige gebruik van CGI. Thanos wordt gespeeld door Josh Brolin, maar die is eigenlijk onherkenbaar door de CGI. Toch komt hij geloofwaardig over, zelfs in de close-ups.

Daarnaast zien we met enige regelmaat prachtige omgevingen – zowel in de ruimte als op aarde – die geweldig zijn vormgegeven. Ze hadden misschien nog een stapje verder kunnen gaan met de vormgeving, maar dan was het waarschijnlijk te veel gaan afleiden van het verhaal. Nu was het allemaal prachtig in balans.

Minpunten

Eigenlijk kan ik maar twee minpunten bedenken bij deze film. Allereerst is het jammer dat sommige karakters niet meer tijd op het scherm krijgen (zoals Black Widow, die maar een paar regels tekst heeft). Aan de andere kant was de film dan misschien te geforceerd en chaotisch geworden.

Het andere minpunt is het einde. Ik had niet verwacht dat Marvel een film zou eindigen waarbij de helft van de cast dood blijkt te gaan. Maar ik had al helemaal niet verwacht dat juist die gebeurtenis het minst indrukwekkend is.

Je gaat me namelijk niet vertellen dat Marvel in één scène Black Panther, Spider-Man, Doctor Strange en de Guardians vermoord. De acteurs achter die karakters hebben namelijk nog doorlopende contracten en we weten dat er juist met hen nog wat vervolgen aan komen. Met andere woorden: ze gaan allemaal terugkomen.

Hoe de Avengers dat gaan doen, wordt in de volgende film waarschijnlijk duidelijk. Waarschijnlijk zijn juist de originele Avengers in leven gehouden om hen voor een laatste keer een show-down te geven, aangezien de contracten van de meesten van hen juist wel aflopen. Maar één ding is nu al zeker: de gebeurtenissen aan het einde van Infinity War worden ongedaan gemaakt en vrijwel iedereen zal terugkeren.

Sterk, verrassend en soms emotioneel

Avengers: Infinity War is één van de sterkste Marvel-films die tot nu toe gemaakt is. Hoewel de film overvol is, zijn de verhalen goed uitgewerkt en komt iedereen aan bod. Bovendien voelt het geheel nooit chaotisch of geforceerd aan. De film is verder niet alleen een epische actiefilm, maar biedt ook de nodige emotionele momenten. Het overlijden van Loki en Gamora raakte me meer dan ik ooit van tevoren had kunnen bedenken.

Daarnaast zit de film vol met verrassingen. Natuurlijk wordt het te verwachten ‘redt het universum van de slechterik’-verhaal gevolgd, maar dat betekent niet dat alles maar te voorspellen is. En juist dat maakt de film zo sterk. Je zit 2 uur en 40 minuten lang op het puntje van je stoel, maar gelukkig wel met hier en daar een lach en een traan.

Infinity War is dus ijzersterk, verrassend en soms wat emotioneel. De film pakt je bij de lurven en laat je niet meer los tot de lichten in de bioscoop weer aan gaan. Helaas is het einde veel minder sterk dan de rest van de film, maar dat is een klein minpunt waar ik me prima overheen kan zetten. En gelukkig verschijnt de ontknoping van dit verhaal volgend jaar al.