De oorsprong van de huidige festivalcultuur: Woodstock 1969

Nog even en het festivalseizoen gaat weer van start. Zonneschijn, good vibes, lekkere muziek, een drankje in je hand en vrienden om je heen: een perfecte combi. Daarnaast is de voorpret natuurlijk al leuk. Je beste boho-outfit samenstellen en de summer jams staan al weken op repeat in je Spotify-playlists. In de VS maken de sterren zich alweer bijna op voor Coachella, een zesdaags muziekfestival gehouden in Indio in Californië dat bekendstaat als hét festival spektakel van het jaar. Maar waar begon het eigenlijk allemaal?

In augustus 1969 werd in Amerika eenmalig het wereldberoemde muziekfestival Woodstock gehouden. Onder het motto three days of peace and music kwamen meer dan 400.000 mensen samen op een weide in Bethel, een klein plaatsje in de buurt van Woodstock. Op 18 augustus eindigde het succesvolle driedaagse muziekspektakel.

Muziekfestijn vol seks, drugs en rock & roll

Het festival werd georganiseerd door Joel Rosenman, Artie Kornfeld, Michael Lang en John Robert. In eerste instantie was het de bedoeling het festival in Wallkill te laten plaatsvinden, een stadje op ongeveer honderd kilometer afstand van New York. Toen in juli 1969 bleek dat het festival hier niet gehouden kon worden, moest er last minute een andere locatie gevonden worden. Bewoners van Wallkill hadden namelijk succesvol geprotesteerd tegen het festijn vol muziek, seks, drugs en rock & roll.

Omdat veel bands al geboekt waren sloten de organisatoren een deal met melkveehouder Mac Yasgur. Voor 75.000 dollar leenden ze 2,4 vierkante kilometer land in Bethel om 32 acts op te kunnen laten treden. Verwacht werd dat er ongeveer 200.000 mensen naar het festival zouden komen, maar uiteindelijk werden dit er veel meer: ruim 400.000 bezoekers. De meesten hiervan hadden geen entreegeld betaald. Om die reden was het muziekfestival vooralsnog niet winstgevend, maar werd het dat later dankzij de inkomsten van de platenverkoop en de film, toch nog.

Muziek, modder en mode

De eerste en eenmalige editie van Woodstock verliep rustig, en het werden inderdaad drie dagen van vrede en muziek. Hoewel het bezoekersaantal onverwacht enorm opliep en er veelal drank en drugs in het spel waren, waren er weinig gewelddadigheden en opstootjes. Wel raakten de wegen rondom het festivalterrein overvol en het leger werd gevraagd om de mensen van water en brood te voorzien. Door de geringe voorzieningen en onverwacht hoge bezoekersaantal, besloten de autoriteiten de noodtoestand uit te roepen over het festivalterrein. Uiteindelijk zijn er toch drie doden gevallen tijdens het festival. Daarnaast werden er twee baby’s geboren en hadden vier vrouwen een miskraam.

Door het slechte weer was naast muziek ook modder overheersend tijdens Woodstock ’69. Op het festival dat bekendstond om haar vrijheid-blijheid vibe kleedden bezoekers zich opvallend, of beter gezegd: over het algemeen droegen ze niets. Wanneer dit wel het geval was, waren het vaak afgeknipte spijkerbroeken, suede, franjes, omgeslagen dekens en bandana’s. Iets wat zich heeft voortgezet in festivalmode: boho-chic is nog steeds de meest populaire stijl gedragen op festivals.

Meer dan een muziekfestival

Woodstock 1969 groeide al snel uit tot meer dan alleen een muziekfestival. Het festival werd een synoniem voor vrede. Zo was het een manier om gezamenlijk uitdrukking te geven aan onvrede over de Amerikaanse Vietnampolitiek. Op het nieuws waren vooral beelden te zien van oorlogsgeweld en demonstraties. Zo kwamen ook de protestliederen op, die al gauw populair werden bij het grote publiek. Zo bracht Jimi Hendrix een inmiddels wereldberoemde parodie uit op het Amerikaanse volkslied, uit protest tegen de Amerikaanse Vietnampolitiek. Er moest verandering komen, en snel een beetje.

Naast Hendrix waren er veel andere grote namen die een optreden gaven op Woodstock, zoals The Who, Joe Cocker, Santana, Joni Mitchell, Tim Hardin en Janis Joplin.

Het Woodstockfestival was een belangrijke gebeurtenis van de tegencultuur van de jaren zestig, ook wel het hippietijdperk. Nog steeds staat het bekend als één van de bekendste en belangrijkste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse popmuziek en hippiecultuur.