Goede voornemens: Laten we in 2017 juist meer van onszelf eisen

Nu aan het lezen

Het enige goede voornemen dat er echt toe doet: Laten we in 2017 juist meer van onszelf eisen

Het enige goede voornemen dat er echt toe doet: Laten we in 2017 juist meer van onszelf eisen

Voor veel mensen is het bijna vakantie. Bijtanken, kreunen we van vermoeidheid. Tijd voor leuke dingen waarbij ‘genieten’ centraal staat met als goed doel: onszelf. Want doorgaans hebben we het druk. En doen we ons best. Och, zo ons best. En toch….

Voor een generatie die zich een slag in de rondte werkt en nog een handje kan leren van timemanagement en ontkoppelen (die telefoon heeft nog steeds een uitknop), zijn we bar weinig druk met dingen die er toe doen.

Diep dal

Het politiek bewustzijn van jongeren dramatisch laag, het vertrouwen in elkaar (kijk éven Wit is ook een huidskleur) nihil en er kwam nog nooit zo weinig geld binnen bij een rampzalige situatie als Syrië: waar een deken kerstverlangen nummer één is.

De harde waarheid: we don’t care. Met allerlei (zeer legitieme) redenen ten grondslag. Zo zijn er argumenten dat wereldellende zoals het klimaat zo enorm en ontastbaar is dat we het niet kunnen bevatten. En is onze prestatiegeneratie er één waarbij een gebrek aan idealen wordt gezien als een croissantje met jam: onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Lief zijn voor jezelf

De redenen om niks te doen, zijn er om op te rapen. De enige uitdaging: welk excuus gebruik ik vandaag? Mijn vraag aan mezelf en jullie is: kunnen we, zo richting Kerst, Nieuwjaar en een fris begin, de uitzondering op de regel zijn? Kunnen we, als appende, Instagrammende wezens dat we zijn, denken aan iets met waarde. En dan heb ik het niet over je volle spaarkaart voor de AH pannenset.

Wees lief voor jezelf, lees ik overal. En eis niet meer, maar minder: uitblinken op alle fronten is onmogelijk. Maar wat als het tegenovergestelde waar is? Wat als we juist nu (ik klink als een politieke eenmanspartij) onszelf en met name elkaar in de ogen moeten kijken om harder ons best te doen voor die super abstracte, onbehapbare ‘wereld’?

Hoewel dit misschien wel het jaar was waarop ik de meeste informatie ooit tot mij binnen kreeg – thank you World Wide Web – is dit ook het jaar geweest waarop ik het minst voor de maatschappij heb betekend. Juist op het moment dat het nodig was geweest. Druk met afstuderen, werk zoeken en een privéleven. Druk met van alles, maar vooral met mezelf.

Positiviteit

Ik zou dit artikel ook kunnen omkeren: een dankwoord uit kunnen spreken richting de mensen die de moeite nemen er te zijn. Die Eerste Kerstdag de wekker zetten om stipt om 07:00u bewoners van een verzorgingstehuis wakker te zingen, of de organisatoren van toffe projecten te loven zoals The Buddy Film project, waarbij gevluchte, professionele filmmakers aan Nederlandse professionele filmmakers worden gekoppeld.

Tijn

Of mijn collega die elke week koffie drinkt met een eenzame, oudere dame. De ene week praatgraag, en de ander sip van haar kleiner wordende wereld. En wat dacht je van Tijn, die met zijn nagellak-actie bij Serious Request inmiddels meer dan een miljoen (!) euro inzamelt?

Lichtvoetig einde

Ellende trekt zich niks aan van een datum, zoveel is zeker. En alle ellende oplossen kan niet voor het nieuwe jaar. Maar een begin is gemaakt als we in ieder geval ons hoofd uit het comfortabele Netflix-zand trekken.

De boodschap van Tijn, het ongeneeslijk zieke jongetje, is dat je er voor iemand anders bent, zei Basyl de Groot, de zendermanager van 3FM. Let’s get social dus, maar dan met een doel. Denk jij met me mee hoe?

Freelance journalist Nina (23) schrijft over generatieperikelen, balans en ondernemingsdrift in de hoop herkenning te bieden (en er zelf iets van op te steken).

Meld je aan voor de nieuwsbrief.