De vooroordelen te boven: ‘De’ millennial pikt het niet meer

Ik wilde net beginnen aan mijn stuk waarin ik hardnekkige millennial-mythes ontkracht toen ik twee keer knipperde en het web werd overspoeld met dergelijke bijdragen.

Tim den Besten wijdt zijn VPRO-column geschreven vanuit ‘een superchill boutiquehostel ‘ aan het ‘super-a-relaxte’ imago van de millennial, Thomas Hogeling (Volkskrant) bundelt de vooroordelen in een nieuwbakken Tumblr-account en Vice schrijft kordaat: we moeten af van het scheve beeld van verwende millennials. Want lui zijn we bij tijd en wijle, maar dan alleen om ons kop in het zand te steken, verwijderd van het gigantische keuzeaanbod en wereldleed.

Millennials weten héél goed wat obstakels zijn. Bijvoorbeeld geen vaste baan hebben en geen hypotheek krijgen. https://t.co/flGdRYdFv9 pic.twitter.com/KCs2JGyuCi

— Ellen Bijsterbosch (@EllenBijster) April 22, 2017

Wat is er aan de hand dat dinsdag is verworven tot stand-for-your-millennial-rights dag?

Alle onvrede lijkt te leiden tot één column en een groeiende onvrede over labels. Dit verhaal is één van de zovelen die (*gaap*) hamert op onze baarden, moeilijke koffies, schijnbare luiheid en korte lijntjes met pa en moe.

‘Te stoned, te lui’

Gebaseerd op één avondje in de grote stad (Amsterdam) concludeert NRC-columnist Auke dat we graag in de rij staan. En voor alles te stoned zijn. Tegelijkertijd hebben we ‘de wereld in een app’ en hoeven we nergens heen.

Ik ben het spoor bijster maar Auke weet het allemaal heel goed. Zo zijn ons hersenen veranderd in pudding omdat we nooit conditie hebben opgebouwd in de speeltuin die het leven heet, fixen pa en ma ‘wel weer een woning’ voor ons als we dakloos dreigen te worden en durven we geen fouten te maken omdat op Facebook de wereld perfect lijkt.

Auke Kok is zo'n man die op straat millennials met een stok zou slaan als het niet strafbaar was.

— Duane van Diest (@DuanevD) April 22, 2017

Ah ja, langer werken, weinig tot geen bestaanszekerheid, een overload aan keuzes en middelbare columnisten die zijn vergeten hoe het is om jong te zijn, is een plezier. Wat zeg ik: een luxe, passend bij onze aversie van werk.

Empathie – je echt verplaatsen in de ander – is lastig, vinden wij schijnbaar ook. En daar spotten wij een gemene deler met jou, Auke, een man die toch ver boven de millennials uitstijgt. Daarom: kom bij ons in de leer. Lees van tevoren wel wat lectuur (de eerder genoemde artikelen) en join de cirkel waarin we niemand veroordelen vanwege zijn label. Want millennial of niet, je past er volgens mij he-le-maal bij.