Als je last hebt van werkstress, wiens probleem is dat dan?

Nu aan het lezen

Als je last hebt van werkstress, wiens probleem is dat dan?

Als je last hebt van werkstress, wiens probleem is dat dan?

Zo’n 40 procent van de leidinggevenden denkt dat hun werknemers nauwelijks stress ervaren. De meerderheid begrijpt zelfs niet hoe werkstress ontstaat en ziet werkstress (onterecht) als probleem van de werknemer zelf.

Dat deed mij denken aan de column van huisarts J. Zaat in de Volkskrant. Hij kreeg een vrouw over de vloer met heel veel stressklachten, maar ‘erover praten durfde ze niet. Stel je voor dat [haar baas] haar ontslaat.’

Bedrijfscultuur

Meer dan een miljoen mensen voelt stress en eenderde van alle ziekteverzuim in Nederland ontstaat door werkstress. Een probleem dat de samenleving zo’n 1,8 miljard per jaar kost.

In een cultuur waar mensen bang zijn om nee te zeggen of toe te geven dat ze te druk zijn, is niet de ervaren werkdruk het probleem maar het feit dat we niet over die werkdruk durven te praten. En dat kun je moeilijk aan de (overspannen) werknemer wijten.

Volgens onderzoek in opdracht van ArboUnie denkt 58 procent van de leidinggevenden dat een te zwaar takenpakket de oorzaak is van werkstress. Belangrijker dan de omvang van het takenpakket is echter de bedrijfscultuur. Elke baan kent drukke perioden, maar hoe gaat jouw bedrijf daar mee om? Niet alle werknemers durven aan elkaar of hun leidinggevende toe te geven dat ze slecht slapen door de werkstress.

Zolang de oorzaak bewust of onbewust bij de werknemer wordt gelegd, blijft het onmogelijk voor mensen om het probleem zelf aan te kaarten. Je krijgt dan toch vrij snel de bal teruggekaatst, dat ‘je je niet zo druk moet maken.’

Autonomie

Een goede leidinggevende zorgt dat de werknemer de regie over zijn eigen werk en agenda terug krijgt. Als jij voor je werknemers bepaalt wat ze wanneer moeten doen, als hun agenda overheerst wordt door spoedopdrachten of wijzigingen, dan zijn zij niet in staat zelf de werkdruk te verminderen.

Autonomie in je werk is dan ook de belangrijkste factor om werknemers zelf te leren omgaan met werkstress. Als je zelf niet kunt bepalen, dan voelt het al snel alsof je de controle verliest.

Naast autonomie is het voor werknemers belangrijk invloed te hebben en bij te dragen aan een groter geheel. Echte werknemersbetrokkenheid dus, die staat of valt met transparantie over besluitvorming en de waarde die het bedrijf aan werknemersinspraak hecht.

Tot slot willen mensen erkenning voor wat ze doen. Niet een hoog salaris, maar credits voor hun persoonlijke bijdrage. De inzet van mensen erkennen kan op zoveel manieren. Nederlanders houden misschien niet van publiekelijke complimenten, maar mensen willen gezien worden en er toe doen.

Andere visie

Autonomie, betrokkenheid en erkenning leggen allemaal (een deel van de) verantwoordelijkheid het leiderschap van een organisatie in plaats van bij de werknemer. Zolang de verantwoordelijkheid door de leidinggevenden nog bij de (overspannen) werknemer wordt gelegd, lossen we het probleem niet op.

Er is een andere visie nodig op werk en hoe we met elkaar omgaan op de werkvloer. Niet alleen delen we dan de verantwoordelijkheid, we delen dan ook in de werkelijke winst die het oplevert: dat mensen eigenwaarde, zelfvertrouwen en plezier in hun werk terugvinden.

Dat levert veel meer op dan alleen die 1,8 miljard euro die ziekteverzuim ons gezamenlijk kost.

 

Foto: Shutterstock

Kiki Bakker was tot voor kort campagne manager bij de VVD in Den Haag tijdens o.a. de landelijke Tweede Kamer verkiezingen. Nu helpt ze bedrijven met het creëren van een productieve en goede werksfeer voor hun medewerkers als zelfstandig employee advocacy & engagement manager. Kiki studeerde bedrijfskunde en rechten aan de Radboud Universiteit Nijmegen.

Meld je aan voor de nieuwsbrief.