Vance

Als Aziz Ansari (34) 11 jaar geleden niet wist wat hij zou bereiken, waarom wij dan wel?

Werkgevers willen allround werknemers. Goedgevormde burgers met bergen ervaring, motivatie en werkethos. Dat ze net van school komen, is een detail. De Volkskrant spreekt elke week met studenten om te kijken naar het studentenleven anno 2017. Wat blijkt: het is vliegen en hollen tot je echt niet meer kan.

In een van de artikelen spreekt de 21-jarige Esther die haar kerstvakantie twee weken lang uitgeput doorbracht op bed. De oorzaak: een prestigieuze opleiding, bestuursfunctie, meerdere commissies en een bijbaantje. Van minder zou je overspannen kunnen raken.

Trage start

Waar 23-jarigen zich nu een slag in de rondte werken om naast studie, commissies, landen en vrijwilligerswerk af te gaan, was dat in de tijd van Aziz Ansari wel anders. De 34-jarige Master of None-acteur wist op die leeftijd van lieverlee niet wat hij na zijn studie biologie zou gaan doen worden, laat staan dat hij tien jaar later één van de meest succesvolle comedians en seriemakers ter wereld zou zijn.

Dat zijn trage start resulteerde in een glorieuze carrière, is een bijzondere conclusie. En daarvoor heeft hij hard gewerkt. Afgelopen jaar kwam het tweede seizoen van de beproefde serie Master of None uit, nadat Aziz in landen had gewoond als Frankrijk, Japan en Italië. De comedian schreef bestseller Modern Romance, An Investigation met socioloog Eric Klinenberg; een amoureuze veldverkenning met behulp van de wetenschap en een vleugje kenmerkende Aziz’ humor.

Offline

Smakelijk. Net als de eetlust van de man die geen kans onbenut laat te praten over ramen, de beste restaurants en zijn eeuwige online zoektochten op Yelp. Van dat laatste is weinig meer over. Aziz besloot een paar maanden geleden internet volledig in de ban te doen: hij verwijderde zijn apps en internetbrowser van zijn telefoon en ervaart het leven nu offline.

Hij strijdt tegen stereotypen, schreven media na de release van het tweede seizoen Master of None. Maar dat is niet het enige waarom we een voorbeeld kunnen nemen aan de comedian. Hij gaat zijn eigen gang. Hij stopt met dingen te creëren als hij ongeïnspireerd is, en niet voor de sake van ‘iets‘ maken.

Aziz Ansari zit achter een paar giga-shows, schreef een boek over liefde, maakte twee fantastische seizoenen aan Netflix-binge material en heeft het nog steeds over de lekkerste spaghetti die hij in jaren at. Futiele zaken, maar velen malen belangrijker dan de angst om niets te doen.

Enkeltje afgrond

Onze generatie hangt aan elkaar van jongeren die van gekkigheid niet meer weten wat ze moeten doen om succesvol te worden. Een diploma is niet genoeg, daarom slaan we ons een slag in de rondte met baantjes, vrijwilligerswerk en bestuursfuncties. En een verre reis? Zonder ben je een absolute loser.

Aziz is niet alleen een goed voorbeeld voor studenten die panikeren dat ze in de goot belanden als ze hun uitgeputte beentjes laten luieren, maar ook creatievelingen en jongvolwassenen die vrezen dat even pas op de plaats maken gelijk staat aan een enkeltje afgrond.

Janken

Ik hoor je denken: het is makkelijk een besluit te nemen niets te doen als je eenmaal succesvol bent. Maar kijk maar hoeveel mensen nooit uit de mallemolen stappen en maar doorrazen tot ze uiteindelijk uitgeput neerstorten tijdens de kerfstvakantie. Twee weken lang janken bij pa en moe, in plaats van op de piste.

Aziz Ansari bewijst: Een beetje ruimte voor toeval tussen alle extra-curriculaire feiten door is geen overbodige luxe. En dat het mogelijk bijdraagt aan je uiteindelijke succes, verzacht de pijn met een fractie. En anders dat bord spaghetti wel.