In 2012, dacht Matt McCann dat hij de perfecte hotelkamer in Londen had geboekt. Hij had lang gezocht naar een goede locatie en prijs. Ook moest hij goed in zijn achterhoofd houden dat het hotel toegankelijk voor hem moest zijn. McCan heeft namelijk een hersenverlamming en gebruikt een rollator om zich over straat te bewegen. Het hotel leek aan zijn behoeften te voldoen, maar toen hij daar aankwam bleek dit niet het geval te zijn.
Voordat je ingang kon bereiken, moest McCann drie traptreden op. Je kunt je voorstellen dat dit nogal lastig is met een rollator. Toen hij eenmaal binnen was en naar zijn kamer liep, kon zijn rollator niet door de portier. “Op welke manier zijn ze zijn ze dan toegankelijk?,” zegt hij tegen Mashable.
McCan vond dit zo vervelend dat hij besloot om er zelf iets aan te doen. Hij ontwikkelde Access Earth, een platform dat laat zien welke gebouwen in de wereld makkelijk toegankelijk zijn. Door middel van crowdsourcing ontvangt het bedrijf data die aangeeft in welke gebouwen de toegankelijkheid voor mensen met een beperking goed is.
Access Earth
Met Access Earth willen Matt McCann en Ryan O’Neill een user-generated platform bouwen dat inzicht geeft in de toegankelijkheid in hotels, restaurants, theaters, stadions en andere gebouwen. Op deze manier willen ze voorkomen dat andere meemaken wat McCann in 2012 heeft meegemaakt. Zo hoeven ze zich geen zorgen meer te maken of ze ergens wel of niet makkelijk naar binnen kunnen.
Gebruikers kunnen hun ervaringen doorgeven. Bijvoorbeeld welk gebouw een extra brede deur heeft en of de toiletten bereikbaar zijn voor mensen in een rolstoel. De site is nu nog in beta-versie, omdat de makers eerst genoeg data willen verzamelen voordat ze echt live gaan. Ook zeggen ze dat het platform niet alleen voor mensen met een beperking is, maar ook voor diegene die samenwonen, -werken of -leven met iemand met een beperking. “Denk bijvoorbeeld aan je opa of oma die niet goed meer trappen kunnen lopen”, zegt O’Neill.
De makers hopen, naast zoveel mogelijk informatie over gebouwen te verzamelen, dat er een maatschappelijke verandering plaatsvind. Zo hopen ze dat er vooraf wordt nagedacht over de toegankelijkheid en niet pas achteraf.