Het is vrijdagavond. Ik ben op een huisfeestje en iemand vraagt mij wat ik doe. Zodra het woord journalist ter sprake komt, vraagt hij waar ik dan zoal over schrijf. Een cv overhandigen is wat formeel dus vertel ik over allerhande opdrachtgevers, dromen en ambities en waar het nu eigenlijk op neerkomt, al die schrijfsels van mij.
Generatieperikelen zijn mijn ‘ding’. Ik stort me vol overgave in artikelen over verschijnselen die uniek zijn voor onze generatie opdat ik er – zoals mijn bio beschrijft – zelf ook wat van opsteek. En: geboren in 1954 of 1995, ieder mens heeft behoefte aan herkenning. Als ik dat een beetje kan bieden, ben ik al lang blij. Maar wat zijn die verschijnselen dan, vraagt mijn gesprekspartner du moment. Wat is het waar wij nu écht mee zitten – en wat zijn hypes, steekwoorden, marketingkreten of gecreëerde problemen door misschien wel diezelfde mediamakers als ik?
Iedereen anders
Ook interessant
Een interessante discussie volgt waarin voors en tegens nauwkeurig (hoewel, de alcoholische versnaperingen vloeiden rijkelijk) worden opgesomd. Waar ik soms overtuigd ben van een probleem, blijkt mijn generatiegenoot het heel anders te ervaren. De crux: geen millennial is hetzelfde. En daarom wat hardnekkige mythes – en misschien wel waarheden – van de andere kant bekeken.
1. Keuzestress
Mensen die op momenten onzeker zijn, niet altijd weten wélke kant ze moeten kiezen in een discussie en ook prima kunnen leven met slechts twee soorten pindakaas in plaats van 23, herkennen zich hierin: keuzestress. Maar er is ook een groep millennials die het prima weet. Die twijfels voor zijn door iets te doen en misschien niet eindelijk emmeren over een besluit. Want wat is goed of fout nu helemaal?
Een ander argument tegen onze alomtegenwoordige keuzestress (hallo, smartphones, internet, echtelijke scheidingen van favoriete Hollywood-koppels en 1000 smaken Tony’s) kan zijn dat keuzes er altijd zijn geweest. Door te blijven herhalen dat we last hebben van keuzestress, wordt het misschien geen selffulfilling prophecy maar echt beter, mwah: niet echt.
Een label werkt doorgaans verlammend. Ben je simpelweg geboren als twijfelaar (me! me!), leg je er dan nog niet bij neer. Wellicht helpt het om te sparren met het legio aan peers die gewoon. iets. kiezen. En daar volledig content mee zijn.
2. Latten tot je er bij neervalt
Ook interessant
De vooroordelen te boven: ‘De’ millennial pikt het niet meer
We krijgen het Spaans benauwd van contracten en andere vormen van verplichtingen. Het liefst stellen we alles uit. En toch: kijkend naar mijn vriendengroep en die van anderen, bungelt het relatiepercentage steady op zo’n 50 procent. Een groeiend deel woont samen. Nu kun je stellen: dat komt vanwege economische redenen en krapte op de woonmarkt, maar misschien is het wel een welkome tegenhanger voor alles wat mooi en ideaal is. Een beetje zoals we het leven graag hebben.
Journalist Daan Borrel schreef in ELLE dat het lang niet altijd leuk en makkelijk is, dat samenwonen met je geliefde. Maar het is haast de enige plek waar schone schijn niet overheerst. Een intieme relatie vinden we moeilijk, maar nog altijd verfrissend en leerzaam – ook als dat soms met angstoprispingen gepaard gaat.
Onze Amerikaanse leeftijdsgenoten zien het samenhokken ook zitten en verkiezen het voor het huwelijksbootje. Ongetrouwde millennials zijn meer geneigd tot huisje-boompje-beestje dan vorige generaties in deze levensfase.
3. We willen alles meemaken
De millennial eet nooit thuis. Betaalt gerust 3000 euro aan een lustrumreis (de organisatie geven we in verband met tijdgebrek kwistig uit handen) en is vanaf donderdagmiddag tot en met zondagavond druk in de weer de hotspots van de stad te ontdekken met een posse die menig it-girl niet zou misstaan.
Dat is als we Instagram mogen geloven. In werkelijkheid zijn we verslingerd aan thuisbezorgingssystemen, is ‘de club’ met uitsterven bedreigd en vinden we het heerlijk samen te komen om ouderwetse bordspelletjes te doen. Niet echt supersexy dingen, toch?
Fomo is vrij 2016. Hoewel we nog steeds nauwlettend in de gaten houden wat onze naasten doen, is er ook een zeker bewustzijn dat bijzijn niet altijd meemaken is. Het motto ‘liever te dik in de kist dan weer een feestje gemist’ omarmen we dan weer wél.
Wil je hierop reageren of bekijk jij deze mythes juist totaal van de andere kant? Laat het weten! Plaats een reactie of check ons Twitter-account of Facebook.