Een beetje van de categorie ‘Grootmoeder vertelt’ maar in 1967 was het een godswonder dat vrouwen de marathon renden. In Boston, waar jaarlijks één van de oudste marathons ter wereld plaatsvindt, was de eer aan de 20-jarige Kathrine Switzer, een journalistiekstudent uit New York. Ze deed mee onder de genderneutrale naam ‘K. V. Switzer’.
Saillant detail: pas vijf jaar later was het officieel toegestaan dat vrouwen meededen.
Vijftig jaar na dato rende Kathrine Switzer maandag opnieuw de Boston Marathon. Op haar borst hetzelfde BIB-nummer als in ’67: 261. Het was de veertigste keer dat ze de marathon rende en de negende keer in Boston. Terwijl de 70-jarige Switzer rende, vond ze genoeg tijd om te stoppen voor water, foto’s en interviews. De gevierde sportvrouw finishte nog steeds op tijd: ze deed er 4:44:31 minuten over.
‘Mijn nummers’
De overwinning in ’67 werd gevangen in een iconische foto. Het was een schokkende plaatje dat de weg zou vrijmaken voor vrouwendeelname aan sporten. We zien Switzer die van achter wordt aangevallen door een mederenner, nota bene de mede-organisator van de marathon. Hij zou hebben geschreeuwd: “Ga weg uit mijn wedstrijd en geef me die nummers!”. Het vriendje van Kathrine Switzer – ook te zien op de foto – schoot te hulp waarna bij Switzer naar eigen zeggen “woede meester van haar maakte”.
Sinds haal deelname maakt de sportieveling zich sterk voor vrouwen in elke sport. Hoewel die carrière nu zo logisch als wat lijkt, heeft ze gezegd dat het van tevoren nooit haar bedoeling was om bepaalde barrières te doorbreken. Ze verwijst hiermee naar een andere vrouw, Roberta Bungay Gibb, die een jaar eerder de Boston Marathon voltooide – zonder rugnummer. De foto waarmee Switzer wereldfaam kreeg, was echter zo indrukwekkend dat ze zich hiermee een plekje in de geschiedenis wist te veroveren.
Baanbrekend
Over haar deelname destijds zegt ze op haar website dat ‘dropping out’ nooit een optie is geweest.
“..Ik wist dat als ik dat zou doen niemand zou geloven dat vrouwen langsafstanden kunnen rennen en het verdienen aan de Boston Marathon mee te doen. Ze zouden gewoon denken dat ik een clown was en dat vrouwen zich in dit soort evenementen probeerden te werken waar ze geen kans maakten.”
Ze finishte de race in 4 uur en 20 minuten maar werd desondanks gediskwalificeerd en verwijderd van het amateuristische atletische groepje waar ze mee trainde. Na haar race van afgelopen maandag zei Kathrine dat de afgelopen 50 jaar drastisch veel is veranderd voor vrouwen in sporten en dat de komende 50 jaar nog beter zullen worden.
