Je komt in Nederland aan als vluchteling, hebt niets meer en je diploma blijkt ook nog eens niets waard. Of misschien heb je wel nooit een diploma gehaald. Een baan vinden lukt niet, dus wat nu? Hack Your Future helpt.
Als vluchteling kun je sinds 2015 aankloppen bij Hack Your Future om te leren programmeren. Belangrijkste voorwaarden zijn dat je Engels spreekt en gemotiveerd bent. In zes maanden leer je programmeren en krijg je de handvaten om aan de slag te gaan als stagiair of misschien zelfs al als werknemer bij een bedrijf. Een goede manier om een eigen leven op te bouwen na je vlucht naar Nederland.
Gelijke kans
Gijs Corstens richtte de organisatie in december 2015 op. Reden was dat er veel talent naar Nederland komt, maar veel van hen werkloos zijn of ver onder hun potentie werken. Tegelijkertijd is er in Nederland ook een groeiend tekort aan programmeurs. Corstens zag een win-win-situatie en begon drie jaar geleden al met zijn eerste klas.
“We willen vooral dat mensen zichzelf leren helpen. Dat ze de vaardigheden krijgen om voor zichzelf te kunnen zorgen. Een goed inkomen is daar een belangrijk onderdeel van”, vertelt Corstens. “Vluchtelingen hebben vaak heel veel in hun mars, maar hun diploma’s zijn hier niet altijd wat waard. We willen graag werken aan een samenleving waarin iedereen een gelijke kans krijgt.|
Leren programmeren
De meeste vluchtelingen bij Hack Your Future komen uit Syrië of Turkije. Van die laatste groep is een groot deel van de mensen gevlucht na de coupe in 2016. “Maar ze komen echt van overal en nergens, een enkeling komt ook uit China en Mexico.” aldus Corstens. Het traject dat de aanstaande programmeurs doorlopen, is voor iedereen hetzelfde: in zes maanden tijd word je opgeleid tot full-stack developer. Dat betekent dat je zowel aan de voorkant van software – de kant die gebruikers zien – kunt werken, als aan de achterkant.
Dat is niet altijd even gemakkelijk, weet ook vrijwilliger en full-stack developer bij een marktvergelijkingsbureau Philipp Beau. Hij begon 9 maanden geleden bij Hack Your Future als mentor. “In eerste instantie is het niet zo moeilijk om de (programmeer)taal aan te leren. Maar des te hoger het niveau, des te complexer het wordt. Bij die talen doet je computer namelijk exact wat je zegt. En als je een fout maakt, gaat het dus fout. “Iedereen heeft daar even moeite mee”, aldus Beau.
Beau begon als vrijwilliger omdat hij het leuk vindt om anderen te leren programmeren. “Ik vond lesgeven altijd leuk en ik wilde altijd vrijwilligerswerk doen. Anderen helpen is naar mijn mening het beste wat je kunt doen in je vrije tijd, en zelfs nog beter om te doen als je aan het werk bent. Ik ben de eerste persoon die zal zeggen ‘laat me je leren hoe je dat moet doen’.”
Voorbeeld voor anderen
Tot nu toe zijn de resultaten van Hack Your Future goed. Maar liefst 95 procent van de cursisten rondt de opleiding af. Bij degene die het niet lukt, komt dat vanwege persoonlijke omstandigheden. Het overgrote deel vindt na afronding een stage of een baan, bijvoorbeeld bij een startup maar ook grote bedrijven als KLM, Nuon of Shell. De rest gaat vaak door met studeren.
En de mensen die de opleiding afronden, komen later ook weer terug om de nieuwe cursisten te inspireren. “Ze zijn dan een voorbeeld”, weet Corstens. “Die vluchtelingen komen hier en kennen de cultuur en de taal niet. Ze raken overweldigd. Maar ze zien ook dat mensen zoals zij nu bij grote bedrijven werken. Dan denken ze: dat kan ik ook!”
De grote vraag is natuurlijk: waar komt al dat geld vandaan om dit te financieren? “Sommige deelnemers hebben een laptop”, verduidelijkt Corstens. “Maar er zijn ook bedrijven die laptops afschrijven en aan ons doneren. Die zijn vaak nog prima voor ons.” Alle mentoren, inmiddels 40 à 45 man, werken als vrijwilliger. Het overige geld voor de organisatie wordt gesponsord door bedrijven.
Toekomst
Voor de toekomst zijn er nog grootse plannen. “Ik wil graag internationaal impact gaan maken met Hack Your Future”, vertelt Corstens. “Dat kan bijvoorbeeld door ontwikkelaars aan te sporen om iets vergelijkbaars te starten in hun eigen stad of land. Wij hebben al een curriculum dat ze kunnen gebruiken en kunnen ze eventueel ondersteunen. Zo ontstaat er een gemeenschap.”
De ambitie is dat dit snel gaat: “Over vijf jaar willen we in tientallen steden actief zijn. En dat hoeft echt niet onder onze naam. Het gaat mij er om dat er een wereld komt waarin iedereen een gelijke kans heeft.”