Het knuffelen van babies heeft een blijvend effect op hun DNA

Er zijn twee momenten waarop onze stem een paar octaven omhoog gaat: bij het aanzien van een kat of een baby. Weke knieën omzetten in knuffelen met dit jonge leven is eenvoudig, maar wordt niet door iedereen als prettig ervaren. Logisch, als nieuwbakken ouders voor de zoveelste keer moeten stoppen met de buggy zodra iemand een blik werpt op het bundeltje in de wagen.

Mocht je nog zoeken naar een excuus om een baby te knuffelen, dan is er een nieuw onderzoek waaruit blijkt dat het knuffelen van kinderen in hun vroege jaren een diepgaan effect heeft op hun biologie later in het leven.

DNA

Onderzoek van de University of British Columbia (UBC) wijst uit dat de hoeveelheid knuffels die een kind ontvangt als zuigeling, veranderingen in ten minste vijf gebieden van hun DNA kan veroorzaken. Dit zijn gebieden die zijn gekoppeld aan het immuunsysteem en het metabolisme.

Babies met minder fysiek contact in de eerste weken van het leven bleken ook een moleculair profiel in hun cellen te hebben die onderontwikkeld was voor hun leeftijd.

Voor het onderzoek werden ouders van 94 babies gevraagd een dagboek bij te houden van het gedrag van hun kind, evenals hun aanraak- en knuffelgedrag de eerste vijf weken na de geboorte. Vier tot vijf jaar later trokken werd het DNA van dezelfde kinderen bekeken.

Lichaamscontact

Uit eerder onderzoek werd een soortgelijk fenomeen vastgesteld maar dit is de eerste keer dat een onderzoek zich focust op hoe mensen ook worden beïnvloed door lichaamscontact en affectie in het vroege leven.

Volgens de onderzoekers is meer werk nodig om te kijken of onderontwikkeling in de kinderbiologie implicaties bevatten voor hun gezondheid en psychologische ontwikkeling. Hoofdonderzoeker Sarah Moore zegt dat ‘als verder onderzoek deze eerste bevindingen bevestigingen, het het belang van fysiek contact – zeker voor hulpbehoevende kinderen – onderstreept.