Bedrijven als Airbnb en MediaMonks rekent ze tot haar klanten. Het doel van imagegoeroe Kerrie Finch (47), oprichter van FinchFactor: hun imago polijsten en lekker uit de verf laten komen.
Dat doet ze goed met kantoren in Londen, Amsterdam, Los Angeles en onlangs een nieuwe in New York. Finch staat al jaren aan de top als het gaat om het herpositioneren van merken. Nu komt daar een missie bij: het rebranden van feminisme. Finch: “Het is lachwekkend om te denken dat vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen.”
Haar eigen moeder noemt zichzelf geen feminist. Maar dat wil niet zeggen dat zij vindt dat de plek van de vrouw achter het aanrecht is, zegt Finch. Ze legt de vinger op de zere plek: daden spreken luider dan woorden, ook als dat gaat om het feminisme.
Lachwekkend
Absolutely ludicrous schalt er met Britse tongval meerdere keren door de telefoon tijdens ons gesprek. De van oorsprong Britse ondernemer woont al vijftien jaar in Amsterdam. Dinsdag organiseert zij namens SheSays Amsterdam, in samenwerking met Pakhuis de Zwijger, het event The Rebranding of Feminism. Want dat we het anno 2017 nog steeds hebben over de betekenis van dit woord en de noodzakelijkheid van gelijke rechten is lachwekkend en absurd, zegt Finch.
Het is niet altijd zo geweest dat de CEO zich openlijk uitliet over feminisme. Jarenlang verzette ze zich tegen discussies over dit onderwerp. “Ik wilde niet zingen over de menopauze, noch ben ik geïnteresseerd in kermen over wat er slecht gaat. Ik wilde progressie, discussie en gesprekken op een constructieve manier. Het hele man versus vrouw onderwerp vermeed ik. Misschien is het omdat ik ouder word. Ik denk nu: fuck it. De wereld verandert niet snel genoeg.”
Inclusiviteit
Voor iemands wiens baan het is een zorgvuldig imago op te bouwen voor anderen, is Finch bijzonder eerlijk over zichzelf en haar twijfels over dit complexe probleem. Bijvoorbeeld over hoe het kan dat enerzijds vrouwen zich steeds meer uitspreken over ongelijkheid en seksisme en er tegelijkertijd een politiek leider wordt gekozen die toebehoort aan de old school patriarch: Trump.
Dat er nog een lange weg is te gaan voor gelijke rechten ziet Finch dagelijks, ook in haar creatieve werkveld. Daarom organiseert ze sinds een paar jaar evenementen namens de Nederlandse tak van vrouwenorganisatie SheSays dat zich inzet voor de vooruitgang van vrouwen werkzaam in de creatieve industrie. Van workshops tot een netwerk-ontbijt met één voorwaarde: tijdens elke editie staan alleen vrouwen op het podium. Gaat modern feminisme dan niet juist om inclusiviteit?
Het is een simpel besluit zegt Finch. “Waar in sommige SheSays steden mannen niet eens welkom zijn op het event, vragen wij bezoekers altijd iemand van het andere geslacht mee te nemen. Want als er iets is waar ik niet tegen kan, is het het scheiden van seksen. We delen allemaal één wereld. Er is geen vooruitgang tenzij mannen én vrouwen daarin samenwerken.”
Dat ze alleen vrouwen laat spreken op podia is volgens Finch een reactie op het feit dat er al te lang alleen mannen op podia staan. “Als je een tv-serie kijkt, zie je zes mannen en één vrouw. Zo is de wereld niet verdeeld. Mijn boodschap is: laten we die balans herstellen en vrouwen het platform hiervoor bieden.”
Social media
Dinsdag spreekt Finch namens SheSays met meerdere experts over de mannelijke kant van feminisme en de druk waaronder zij verkeren om maar te voorzien, sterk te zijn en geen emoties te tonen. Het event is volledig uitverkocht. Een positief teken, zou je zeggen. Dat klopt, zegt Finch maar zo veel evenementen zijn er niet op dit vlak. Ook is er een opmars gaande van witte mannen die zich uitspreken. “Wat zeg ik: uitschreeuwen. Er is een stijgend aantal vrouwen die hun stem gebruiken, van elke leeftijd maar er is tegelijkertijd een opkomst gaande van white supremacists. Iedereen heeft een stem en gebruikt hem om te schreeuwen. Steeds harder..”
Finch herinnert zich een gesprek met een groep mensen tijdens een netwerkbrainstormsessie van SheSays. Er waren vijftig mensen waarvan het gros jonge vrouwen. Zij dachten dat feminisme en de strijd voor gelijke rechten niet meer nodig was. Finch: “Ik zei toen: nee. Je houdt jezelf voor de gek. Het is fantastisch dat jij geëmancipeerd bent, maar het is gek om te denken dat jij hetzelfde aanzien of dezelfde kansen hebt als een man.”
Volgens Finch zijn er nog behoorlijk wat discussies te voeren. Door mannen én vrouwen. “Gelijkheid is geen vrouwenthema. Net zoals gelijkheid tussen zwart en wit of homo of hetero ook een brede discussie is. Het probleem is dat het nog niet op deze manier wordt gezien.”
‘Fucked up’
Om het probleem op te lossen, is het volgens Finch belangrijk dat mensen zich associëren met feminisme. Dat ze dit nog niet willen vanwege het imago dat eraan kleeft, maakt de noodzaak voor een grondige rebranding des te groter. “Iedereen kan een feminist zijn. Het gaat er niet om of je een penis of vagina hebt. Het gaat over een set principes. Over gelijkheid en acceptatie. Zo simpel is het.”
Volgens Finch doet hetwoord ‘feminist’ er zelfs niet toe. “Maar als je niet gelooft in waarden als gelijkheid, kan ik niet je vriend zijn. Het is een fundamenteel mensenrecht. Er niet in geloven is inhumaan. Noem jezelf hoe je het wilt, maar doe het.”
Finch verwijst naar haar moeder. Die ontzettend trots is op haar dochter maar zich geen feminist zal noemen. “In the end wegen acties zwaarder dan woorden. Net zoals haar hoef je jezelf geen feminist te noemen. Je schamen vanwege die term is nooit oké.”