Bijna €60.000 euro. Dat is wat de jongens en meiden van K-otic, bij dertigers zoals mijzelf beter bekend als ‘dat-bandje-dat-voortkwam-uit-dat-TV-programma’, vorige week bij elkaar haalden in een bijzondere crowdfunding campagne op voordekunst. Het geld is bedoeld voor de langverwachte comeback van de band uit Starmaker.
Even terug naar het begin. What the fuck is Starmaker precies, hoor ik iedereen ónder de 30 denken. Welnu, Starmaker, lieve jongens en meisjes, was in ons land de voorloper van alle talentenshows ooit, ever. Idols, The Voice, X-Factor: Ze waren allemaal nergens geweest zonder die aller-allereerste editie van Starmaker.
Starmaker verscheen in 2001 voor het eerst op de buis bij Yorin (het oude Veronica dat uiteindelijk RTL 7 werd). Het waren de nadagen van Big Brother, het reality programma dat in het jaar 1999 een ongekend mediasucces was. Dat was tevens het jaar waarin ik aan mijn studie communicatie begon, en ik had mezelf geen spannender mediatijdperk uit kunnen zoeken.
Big Brother (en later Starmaker) was namelijk niet alleen via een dagelijks programma op televisie te volgen, maar ook 24/7 via een livestream op internet. Dat was nog nooit eerder vertoond.
De streams waren op dat moment nog niet om aan te zien. Zo lagen ze er regelmatig uit, moesten ze continu bufferen en over het algemeen zat je tegen een hoop vierkante pixels aan te kijken waaruit amper op te maken viel wie nou wie was. Maar je was er wel live bij, bij die mensen aan de andere kant van de lijn. Via internet. En dat was méga spannend.
In Starmaker ging het echter niet om het dagelijks leven van een paar doodgewone zielen die samen in een huis werden gestopt in een soort bizar antropologisch TV experiment, maar om 12 muzikale jongeren met zangtalent. De bedoeling van het programma was dat uit Starmaker een nieuwe band zou ontstaan: Elke week zou er een deelnemer afvallen en uiteindelijk moesten er 6 mensen overblijven die als groep verder zouden gaan.
Tijdens het programma volgden de deelnemers workshops, werden er liedjes geschreven, een naam voor de band bedacht, logo’s en imago’s gecreëerd en bloeide er, waarschijnlijk tot grote vreugde van de programmamakers, ook al vrij snel een prille liefde op tussen 2 van de uiteindelijke bandleden: Bart en Sita. Die liefde hield overigens niet lang stand, maar het leverde wel een schattig liefdesduet op.
Het programma blijkt een onverwacht megasucces: De combinatie van potentiële popidolen en reality TV is een schot in de roos en heel Nederland leeft mee met de productie van Starmakers eerste single: Damn I think I love you. Misschien omdat we het gevoel hadden dat we er allemaal bij waren toen het nummer ontstond, de clip werd opgenomen, en de vocalen werden ingezongen: Damn I Think I love you is een megahit, staat 5 weken op nummer 1, en wordt uiteidelijk zelfs de best verkochte single van 2001.
In 2001 noemen we het internet nog Cyberspace, en staat K-otic in een uitverkochte HMH vol uitzinnige fans
In de eerste weken van het programma moeten ene Lieke, Anoushka, Ruben, Hessel en Mendy (wie kent ze nog) het veld ruimen. Niet 6, maar 7 bandleden blijven over en vormen samen K-otic: Anna, Bouchra, Martijn, Rachel, Sita, Stefan en Bart.
Samen brengen ze een album uit, Bulletproof, dat vol staat met poppy nummers die redelijk kenmerkend zijn voor die tijd: Catchy niks-aan-de-hand muziek zoals I Can’t Explain, I Surrender en Can’t get you out of my mind. Bart’s cover van het tot dan toe volkomen onbekende nummer Supergirl betekent niet alleen voor hemzelf een hele grote hitsingle, hij zorgt ervoor dat het origineel van de Duitse band Reamonn ook alsnog in de hitlijsten belandt.
Alles wat K-otic aanraakt wordt goud: Zo ook dit aanvankelijk onbekende prachtnummer ‘Supergirl’
Bulletproof verschijnt direct na de laatste aflevering van het TV programma, en komt met stip binnen op nummer 1 in de album top 100. En ja, ook ik moet bekennen dat ik in die tijd naar Aad’s Platenzaak ben gefietst om het CDtje direct op de kop te tikken. Na al die weken lief en leed kón je gewoon niet anders.
Ironisch genoeg wordt de enige nummer 1 single van K-otic, Damn I think I love You, al na 5 weken van de nummer 1 positie in de top 40 verstoten door een protestlied tégen Starmaker. Jack Spijkerman, presentator van het satirische programma Kopspijkers (voorloper van Koefnoen en Cojones), neemt samen met collega’s en bekenden waaronder Viggo Waas, Peter Heerschop en zanger George Baker het nummer One Day Fly op, uit protest tegen de muzikale eendagsvlieg.
One day flauw
Helaas krijgt Spijkerman gelijk: Starmaker en K-otic blijken inderdaad een eendagsvlieg. Ondanks het enorme succes van de eerste singles en het album, besluit de groep zichzelf in 2003 op te heffen bij gebrek aan verder succes.
Maar helemaal vergeten deden de fans ze nooit. Alhoewel de meeste bandleden de afgelopen 15 jaar in de vergetelheid belanden – Rachel ken je misschien nog als de verliezend finalist van X-Factor in het jaar dat Lisa Loïs won, Anna werd actrice in onder meer Feuten en Onderweg naar Morgen en Sita maakte lange tijd furore als presentatrice van kinderprogramma’s op onder meer Jetix – krijgen ze alle zeven nog regelmatig de vraag of K-otic oooooit weer bij elkaar komt.
Dat moment gaat er komen. Want dankzij de succesvolle crowdfunding campagne op voordekunst, waarin ruim 2x zoveel geld werd opgehaald als de beoogde €25.000, komt er een reünie concert. Eenmalig, benadrukken de oud-bandleden. Bij gebrek aan management en platencontracten organiseert de band het concert helemaal zelf. Een excate locatie moet nog gevonden worden, maar dat het in december moet gaan plaats vinden ‘ergens in Amsterdam’ staat al vast.
Alsof er in 15 jaar tijd niets veranderd is: K-otic bij Carlo’s TV Café in maart 2016
Alle 800 fans die het project hebben ondersteund krijgen in ieder geval een kaartje voor dat concert. Of er later nog extra kaarten in de verkoop gaan voor fans die net achter het net hebben gevist is nog niet bekend. Een te gekke actie, wat mij betreft, want 15 jaar na dato heet dit gewoon jeugdsentiment met een heerlijk fout strikje er om. Even terug luisteren naar die guilty pleasure mag best, want sinds vorige maand staat K-otic’s eerste album dan ook eindelijk op Spotify.
