Zonder dat we het door hebben wordt er elke dag informatie over ons verzameld. Hangt er een camera boven je? Nu staan jouw beelden ook ergens op een database. Voer je iets in op Google? Jouw zoekopdracht zal voortaan al je advertenties beïnvloeden.
Wat nog veel en veel enger is: advertenties die informatie over jou verzamelen terwijl jij onschuldig over straat loopt.
Big Brother is watching you
In het Noorse Oslo crashte onlangs een billboard dat gebruik maakte van gezichtsherkenning. Hierdoor konden voorbijgangers zien wat de code achter de technologie was, en welke informatie over hen werd verzameld. De technologie registreerde niet alleen het geslacht, maar ook leeftijd, gezichtsuitdrukking en of de voorbijganger een bril droeg. Creepy much?
Het positieve gevolg hiervan is dat mensen zich bewust worden van de mogelijkheden van technologie. Waar je eerst dacht ongezien over straat te lopen, word je nu live omgezet in codes. Tijd om het hier over te hebben dus.
Niet een nieuw fenomeen
In de mystieke wereld der marketing en branding is het gebruik van gezichtsherkenning technieken niet nieuw meer. Douwe Egberts gebruikte de techniek als een marketing stunt. Zij zetten een koffieapparaat op een vliegveld neer welke registreerde of een voorbijganger gaapte. Zodra een gapende reiziger het apparaat passeerde werd hem of haar een gratis kopje koffie aangeboden.
Het lijkt een leuke ludieke stunt, zo’n koffieapparaat dat je een gratis kopje koffie aanbiedt. Maar een dergelijke advertentie ontneemt iemand zijn eigen wil, besef en privacy. Jouw aandacht wordt namelijk gericht op adverteerders zonder dat je het realiseert en zonder jouw toestemming. Omdat je het niet weet, kan je er ook niet zomaar uit stappen.
Privacy problemen op de loer
Gezichtsherkenning lijkt nu een kwaadaardig iets maar je kan het ook voor positieve dingen gebruiken. Artem Kuharenko richtte een bedrijf op genaamd NTechLab, gespecialiseerd in gezichtsherkenning. Zij ontwikkelden een algoritme dat gezichten en emoties kan herkennen. Deze technologie werd later ingezet bij FindFace, een applicatie waarmee je een foto kan maken en het daarbij behorende social media profiel kan vinden. De gezichtsherkenning zorgt er ook voor dat Twitter gebruikers hun identiteit kunnen beschermen.
FindFace wordt ook ingezet om criminelen op te sporen. Kuharentko is een voorstander van gezichtsherkenning, maar wel als het op de juiste manier wordt ingezet:
Het is vreemd om te verwachten dat in een tijd van virtual augmented reality en digitale economie, informatie transparantie van een persoon behouden wordt op het niveau van 50 jaar geleden. Mensen moeten de notie van privacy heroverwegen.
Het probleem zit dus vooral in het balanceren van verschillende gevallen. Wanneer is het gebruik van gezichtsherkenning ‘juist’ en wanneer niet? Wij willen als mensen namelijk de keus hebben of we iets wel of niet willen doen.
Stof tot nadenken
Het is aan ons om na te denken over wat we belangrijk vinden. Onze veiligheid wordt namelijk ook gewaarborgd via het gebruik van camera’s, in winkelcentra, op straat, op het vliegveld… Dit lijkt voor ons een normale zaak te zijn geworden.
Moeten we gezichtsherkenning in advertenties dan ook pikken? Advertenties bevinden zich vaak in publieke ruimtes waar mensen graag anoniem en onbegaanbaar rond bewegen. Tijd om te bepalen hoe we onze vrijheid willen beschermen en behouden.