Vogue is voor Carrie Bradshaw wat water is voor normale stervelingen: essentieel. En als dit medium je afschrijft voor het jaar 2017, dan weet je dat je je kansen aardig hebt verziekt. Vogue schrijft een vernietigend artikel – neem het met een korrel zout – over de perceptie van columnist/socialite Carrie in onze wereld anno 2017.
Waar we haar mode-obsessie, schoenenverzameling ter waarden van honderduizenden dollars en eeuwige zoektocht naar De Man vroeger schattig vonden, zijn het nu haar BFF’s waarin we onszelf herkennen.
Hardwerkend
Ga maar na: Miranda Hobbes is een hardwerkende vrouw, werd partner bij haar advocatenfirma, voedt een kind op en trekt zich van niets of niemand wat aan. Betekent dat dat ze een nanny neemt en daardoor ongestoord Teevo kan kijken in haar vrije tijd? Yes sir. Of dat ze trekt naar een niet-hippe buitenwijk in New York zodat haar familie alle ruimte heeft? You betcha.
Hetzelfde geldt voor vriendin Samantha Jones. Een seksueel dier pur sang die uitkomt voor haar wensen in de slaapkamer (en daarbuiten). Jones neemt geen blad voor de mond, runt een PR-agency en weet ondertussen haar lijf en leden gezond en soepel te houden met eh, sporten.
2017 was het jaar waarin we zéfs Charlotte York verwelkomden in onze inner circle. Waar deze feisty dame met een voorliefde voor quilts en Burberrysjaal eerder werd afgedaan als truttig en preuts, noemden we haar dit jaar voor het eerst WOKE, dankzij het Instagramaccount @Everyoutfitonsatc.
Journalist Liana Satenstein benoemt Carrie zoals het is: ‘Het personage zou waarschijnlijk nog steeds een dagdromer in een crop top zijn die nooit echt iets bereikt tijdens de zes jaar durende serie – en ooit – hielden we daarvan.’
Carrie vertegenwoordigd volgens steeds meer mensen een gedateerd en kinderachtig idee van hoe een vrouw – en haar garderobe – in New York eruit zou moeten zien. Carrie zegt ons dat tutu’s, een lege koelkast en exclusieve VIP-feestjes is waar het leven om draait. Dat is lastig vereenzelvigen in deze eeuw van terugkerend feminisme. Carrie is simpelweg niet langer de vrouw waar we tegen opkijken, maar haar vriendinnen wél.
Ik denk dat het waar is wat ze zeggen: de t-t-t-t-imes are changing. En daarmee ook onze perceptie van deze heerlijke serie.