Eén van de meest genoemde voornemens voor het nieuwe jaar is altijd: afvallen. Vol goede moed begint iedereen in januari met gezond eten en veel sporten, want iedereen weet dat het bij afvallen draait om de combinatie van het aantal calorieën die je binnen krijgt en weer verbrand. Toch lijkt dit op de een of andere manier geen succesformule en belandt het voornemen vaak in februari alweer in de prullenbak. Michael Graziano, neuroloog en professor Neurowetenschappen aan de Princeton Universiteit in New Jersey denkt nu de oplossing te hebben gevonden!
Volgens Graziano is het echt probleem van deze tijd: zoveel mogelijk afvallen zonder daar veel moeite voor te hoeven doen. Hij deed daarom een experiment met zichzelf. In plaats van het afvallen te benaderen uit een fysiologisch perspectief, benaderde hij het afvallen vanuit een psychologisch perspectief. Als het afvallen vanuit het fysiologisch perspectief zou werken (het minder nuttigen van calorieën) zou iedereen gemakkelijk zijn ideale gewicht bereiken, wat dus niet het geval is.
Veel mensen stoppen als ze willen afvallen abrupt met het nuttigen van calorieën. Dit zorgt er echter voor dat het lichaam daarna een seintje geeft met: he, je hebt gister veel minder gegeten, dan kun je vandaag het dubbele eten! Volgens Graziano komt dit doordat het hongergevoel veroorzaakt wordt door de hypothalamus. Deze heeft een aantal sensors die letterlijk je bloed proeven. Ze kijken naar het vetgehalte, proteïnes, glucose, bloeddruk en temperatuur. De hypothalamus verzamelt al deze data en combineert deze met zintuigelijke waarnemingen van andere systemen in de hersenen, maar ook bijvoorbeeld de tijd van de dag. Aan de hand van deze data trekt hij zelf conclusies en maakt hij beslissingHet is eigenlijk een systeem dat zelf leert, anticipeert en reguleert.
De hypothalamus en het hongergevoel
Dit is waarom we op precieze tijden van de dag bijvoorbeeld honger krijgen, niet perse omdat er niks in onze maag zit. Wanneer je een maaltijd overslaat voel je als eerste ‘echte honger’ en daarna ebt het gevoel langzaam weg. Wanneer we aan het eten zijn hebben we vaak na de laatste hap ook het gevoel dat we vol zitten. Dit kan het lichaam pas echter na een aantal uur zelf registreren. Je krijgt dus eigenlijk een nepmelding. De hypothalamus denkt: ‘He, een hamburger. Van vorige ervaringen weet ik dat na een uur het proteïne en vetgehalte in je bloed stijgt, dus ik geef je een seintje dat je vol zit’.
Wanneer je begint met afvallen eet je op een dag bijvoorbeeld de helft minder calorieën dan dat je normaal gesproken zou doen. Het resultaat is dat de hypothalamus dit registreert en je daarom seintjes geeft dat je meer moet eten. Het ‘de-hele-dag-door-honger-gevoel’. Hierdoor eet je de dagen daarna juist extra, waardoor er geen afvalresultaten zichtbaar zijn.
Volgens Graziano heeft het dus geen zin om plots veel minder calorieën te eten, maar moet je iets minder calorieën eten. Daarnaast moet je niet vertrouwen op je honger- en volgevoel omdat deze gedeeltelijk ‘nep’ zijn. Klinkt logisch toch? Hier lees je het hele verslag over het boek van Graziano.