Van alle prachtige Disney sprookjes is ‘Beauty and the Beast’ misschien wel de meeste geliefde van allemaal. Het is dan ook niet gek dat de makers besloten een live-action movie ervan te maken met niemand minder dan Emma Watson in de hoofdrol. De eerste vertoning in Nederland was afgelopen dinsdag te zien in de Dolby Cinema voor een geselecteerd publiek en Vance mocht er bij zijn. Lucky us!
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: de film is absolutely fantastic. Ik was van te voren een tikkeltje gespannen aangezien de eerste recensies uit Amerika en Engeland niet allemaal even lovend waren, maar het was precies zoals ik verwachtte: een muzikaal feestje waarbij je voor twee uur weer even kind was. De nostalgie kwam al naar boven bij de eerste scène waarin de dorpelingen ontwaken en ondertussen zingen over Belle die wordt gezien als een boekenwurm en anders is dan de rest.
Muziek maakt de film
Ook interessant
Het originele verhaal Beauty and the Beast was een metafoor voor aids
Een collega zei direct na de film: “Als de originele muziek niet werd gebruikt zoals bijvoorbeeld bij de live-action Jungle Book, dan was de film een stuk minder sterk.” En daar ben ik het volledig mee eens. De muziek, gecomponeerd door Alan Menken, maakt de film en gaf nog dat extra tintje nostalgie.
Tijdens de scène waarin kandelaar Lumière alles uit de kast trekt om het diner te serveren aan Belle werd bijvoorbeeld het legendarische nummer ‘Be Our Guest’ gezongen. Beter dan dat kon bijna niet. De vormgeving van deze scène was overigens uitstekend uitgevoerd, volledig geanimeerd natuurlijk, maar het leek net alsof de show daadwerkelijk voor je neus werd opgevoerd. Mede dankzij het geluid van Dolby Cinema werd je helemaal in het moment gezogen.
Ook het Beest had een solo momentje waar hij zijn zangtalenten mocht laten horen met het nummer ‘Evermore’. Dit is het moment waarop hij realiseert dat hij Belle mist wanneer zij teruggaat voor haar vader. Het Beest zingt over zijn verleden en hoopt dat Belle weer terugkomt voor hem.
Meer romantiek
Wat afweek van de originele ‘Beauty and the Beast’ was dat we in de live-action-versie meer te zien krijgen van de overige karakters. Zo zie je de romantiek ervan afspatten tussen de kandelaar Lumière en Plumette, een plumeau.
Daarnaast zijn er een aantal andere liefdesrelaties in het leven groepen tussen personages. Mevrouw Potts blijkt aan het einde van de film een relatie te hebben met een vergeetachtige dorpeling en de zingende kledingkast – Madame de Garderobe genoemd in de film – is verliefd op een geheel nieuw karakter, de piano ofwel Maestro Cadenza.
Homoseksuele LeFou
Ook interessant
Beauty and the Beast wordt in Rusland mogelijk niet vertoond vanwege gay personage
Het karakter waar vooraf veel discussie over was, was de sidekick van Gaston, LeFou. Hij zou in de live-action-versie homoseksuele trekjes vertonen wat ook weer afweek van de originele ‘Beauty and the Beast’. Ik verwachtte door deze ophef dat die trekjes er vrij dik bovenop lagen, maar dit valt reuze mee.
In de originele film heeft LeFou ook al een stiekeme crush op Gaston, dat is in deze versie niet heel anders. Bovendien bracht het karakter LeFou een stukje humor met zich mee en ik denk dat het juist heel goed is als een personage wordt aangepast op de huidige samenleving.
Ik moet wel zeggen dat, wanneer je het originele sprookje niet kent, de film erg hak op de tak is. De live-action-versie van ‘Beauty and the Beast’ is natuurlijk gebaseerd op een sprookje wat vaak makkelijk en begrijpbaar moet zijn voor kinderen. De makers hebben de verhaallijn al zoveel mogelijk proberen uit te breiden zonder teveel af te wijken van het originele verhaal.
Naar mijn mening is dat ze heel goed gelukt en misschien vind ik deze versie van ‘Beauty and the Beast’ nog wel magischer dan het origineel. En neem maar van deze diehard Disney-fan aan, dat zegt heel wat.