Desolate gebieden en tropische bestemmingen: deze Nederlander fietst overal naartoe

Voor een groeiend aantal mensen is reizen een manier van leven. Bevrijd van het juk van 9-5 werken op een muffig kantoor, trekken zij met regelmaat erop uit. We spreken de komende weken met reizigers, travelbloggers en journalisten die als moderne nomaden op de mooiste plekken ter wereld neerstrijken. Ze delen hun tips en ervaringen. Jaloersmakend, maar vooral inspirerend.

Wie ben je en wat doe je?

“Ik ben Robert van Weperen (1958). Ik fiets om te schrijven en schrijf om te fietsen. Zo crosste ik door Paramaribo en New York op mijn Brompton vouwfiets. Voor Georgië en Thailand heb ik een specialized toerfiets – The Mothership. En de cols van de Tour de France snoot ik onlangs met mijn Specialized Roubaix. Dat is zo’n vederlicht bakkie, waarvoor ik mij zelfs in het lycra hijs. Mijn verhalen schrijf ik voor het kleinste magazine en de grootste krant: respectievelijk de Wereldfietser en De Telegraaf. Nadien plaats ik mijn verhalen op www.defietserette.nl zodat de rest van de wereld er ook bij kan.”

Hoe zorg je ervoor dat je zo vaak mogelijk op reis kan, hoe combineer je dit met je werk, je budget, je privé-leven?

“Lang geleden was reisjournalistiek mijn werk. Anno 2017 is er geen droog brood meer in te verdienen en heb ik van mijn werk mijn hobby gemaakt. Mijn schatrijke ex betaalt de rekeningen. Wat betreft mijn privéleven: ik neem altijd een vriend of vriendin mee als fietsmaatje. Om bij te praten, maar vooral ook om hún kijk op de dingen die we meemaken. Dat werkt door tot in het eindresultaat.”

Wat is de meest bijzondere bestemming die je ooit hebt aangedaan?

“Het Fochteloërveen en de Maasduinen, want de natureluur is er van on-Nederlandse dimensies. Op de racefiets vond ik de Franse Alpen het fijnst. Met name in de afzink. (= wielerterm voor afdalen). Heerlijk stuk gaan en daarna geweldige gerechten wegspoelen met lokale witte wijntjes. Mijn favoriet voor een langere fietsreis is Georgië en dan in het bijzonder Svaneti. Puurder ben ik nog niet tegengekomen. O ja, en 24 uur in Pyramiden, daar ben ik nog steeds niet overheen.”

Heb je een goede tip voor een vlekkeloze reis?

“Je wil natuurlijk niet je paspoort of arm verliezen. Maar kleine calamiteiten leveren altijd mooie ontmoetingen op. Sowieso vouw ik graag mijn verhaal om ontmoetingen heen. In Rusland brak mijn bagagedrager doormidden, een tuinman laste de boel weer aan elkaar. Verder probeer ik van tevoren vrienden te maken in de aanstaande bestemming.

Een voorbeeld: vooraf aan mijn Georgië-reis traceerde ik een Amerikaanse fotograaf die beeld online had gezet van Svaneti. Hij bracht mij in contact met een boerenfamilie in Ushguli. Ondanks dat zij boven de boomgrens wonen hebben ze wel dikke vette wifi, dus waren de bedjes gespreid toen wij helemaal bekaf aankwamen.”

Heb je een app die echt onmisbaar voor je is is op reis?

“Volskrant.nl zodat ik niet helemaal verweesd raak. En Google Maps, daarmee vind ik zelfs het meest onbenullige geitenpaadje in de binnenlanden van Birma. Ik snap niet hoe ze dat doen.”  Verder vind ik Facebook geweldig. Ik vertel graag over mijn ontmoetingen met mensen of verwondering. Op de fiets kan ik uren nadenken over de zinnen die ik ga posten. De plaatjes schiet ik met m’n iPhone 9s, video’s maak ik met een GoPro.

Met wie reis je het liefst (alleen, vriend(in), familie, onbekenden)?

“Alleen reizen is hard werken, daarvoor moet ik mezelf eerst even flink ‘oppompen’. Maar uiteindelijk ervaar ik het als next level. Zo fietste ik zeven weken in m’n uppie door Thailand en Birma. Toen had ik veel meer ontmoetingen, ik leerde veel sneller de taal en voelde Groot Geluk. Nee, ik ben niet zweverig, althans niet zonder drank, maar zo beleefde ik het echt. Ik kwam tot een doodsimpel, existentialistisch inzicht: Uiteindelijk heb je alleen maar jezelf.”

Welke plek staat op dit moment bovenaan de bucketlist?

“Ik zie reizen niet als een emmer die vol moet met bestemmingen. Wel wil ik graag naar Colombia en Iran. En nog een keer terug naar mijn geliefde Albanië. Maar nu eerst naar Zwolle en Zwitserland. Is het trouwens niet interessanter om te weten waar ik níet naartoe wil? Cuba (Compleet verrot door het communisme. Altijd maar weer die foto’s met oude Amerikaanse auto’s en sigaren rokende vrouwen. Terwijl je er struikelt over de prostitutie en armoede.) Zuid-Afrika (De Apartheid is weliswaar officieel afgeschaft, maar de scheiding blank-zwart is pregnanter dan ooit.) Malta en Cyprus (Zwaar overschat.) Singapore (Stad van de schone schijn.) Tot slot: Voerendaal. (Laat daar nou uitgerekend een goede vriend wonen.)”

Heb je nog een leuke travel-boekentip?

“‘Tsjik’ van Wolfgang Herrndorf. Over twee jongens van veertien jaar die met een gestolen auto op reis gaan. Ze maken er een puinzooi van en ontwikkelen een bijzondere vriendschap.”