Hoe je nog iets voor elkaar krijgt tijdens lome zomerdagen

Summer, and the livin is easy. Menig idee over dit seizoen is gestoeld op deze uitspraak. We leven allemaal in een versnelling lager, mijden drukte en spanning als de pest en manoeuvreren onze hardwerkende voeten gedurende een paar maanden metersdiep in zand.

Maar wat als die fijne, met wijn, jolijt en zinnenprikkelende momenten je werk overstemmen tot het zover is dat er van werken en productiviteit helemaal niets terecht komt en je van lieverlee dan nog maar een siësta houdt – of infinite scroll op Twitter en Instagram?

Uitstelgedrag

Dan pas je deze gewoonte aan. Lui zijn is niet het einde van de wereld. Volgens Taoïsten is het zelfs het beste wat je kan overkomen. Dus sit back, relax, en lees nog even mee.

De essentie van je nietsdoenerij is in veel gevallen uitstelgedrag. Daarom, schrijft Charles Duhigg in The New York Times, moet je je hersenen als het ware opnieuw bedraden. “In het hart van elke gewoonte, zit een neurologische loop bestaand uit drie onderdelen: een signaal, routine en een beloning. Om gewoontes te creëren, moet je leren om de juist signalen en beloningen te creëren.”

Om uit onze gewoonte te stappen en in een nieuwe, is het belangrijke de gewoonte te veranderen die na het signaal volgt. Dus in plaats van in bed te blijven snoozen nadat je wekker is afgegaan (signaal), kan ik uit bed springen (routine) waardoor ik me super goed over mezelf voel (beloning).

Onmiddelijke beloning

Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Want wat doe je als er van het uit bed stappen niet eens komt omdat je het zo hard voor aan het uitschuiven bent?

We grijpen terug naar een inmiddels klassieke theorie van Tim Urban van het geniale Wait But Why blog. De kern van zijn idee: onmiddellijke beloning staat ons in de weg dingen te doen die we écht moeten doen. Als we iets uitstellen, worden onze negatieve gevoelens zo groot dat we al het ware lamgeslagen zijn. We doen pas onze taak zodra het echt niet anders kan: op het moment dat je hartslag verviervoudigd is en je handpalmen vochtig van het angstzweet.

Wees lief

Herkenbaar? Straf jezelf niet nog harder. In tegenstelling tot te denken wat voor een oen je bent – dat valt reuze mee – moet je beginnen jezelf te vergeven, aldus Tim. Vanaf hier begin je niet alsnog als een maniak je taken te doorlopen maar knip je ze in behapbare stukjes, hulp zoeken, afleiding verminderen en telkens maar kleine stapjes vooruit te zetten.

Uitstelgedrag is een plaag, en zo mogelijk nog erger in de zomer, maar als je zowel een beloning inzet (ijsje! terras! zwemmen!) én je je taken reëel inplant om ze stukje bij beetje te doen, dan komt het ook deze zomer, herfst en winter helemaal goed met je.