Nu aan het lezen
Terwijl we ’s avonds de dag die is geweest van ons afschudden, razen onze gedachten nog voort. Nadat je je kussen eens goed hebt opgeklopt en de dekens hoog optrekt, is het verleidelijk met je uitstekende hand je rusteloosheid te voeden met een laatste scroll door je Instagram-feed, een muziekje op de achtergrond of – vooruit – nog één aflevering van die ene Netflixserie.
Inmiddels ben je moe en zak je dieper weg. Maar in veel gevallen dient dit laatste moment zich niet aan. Slapeloosheid is een veelvoorkomend probleem, voor zo’n twee derde van de Nederlanders om precies te zijn.
Er zijn een paar remedies om jezelf toch naar dromenland te transporteren. De meest voorkomende: jezelf uitputten zodat slapen een onvermijdelijke noodzaak is, geen vooruitzicht waar je langzaam en ontspannen in rolt.
Een andere optie is grijpen naar alcohol of andere benevelende zaken. Maar de beste is misschien wel het ritueel dat je als kind werd aangereikt. Een sussende saaiheid en gezelschap in de vorm van een gesproken stem waarbij je fantasie je meeneemt.
Maar net als dat we op een gegeven moment stoppen met spelen, blijft het boek vaak achterwege. En hoewel er weinig meer romantische scènes zijn dan geliefden die elkaar voorlezen, betwijfel ik of dit in de praktijk op doordeweekse basis óók plaatsheeft.
In slaap vallen blijkt ook op latere leeftijd zo simpel als een voorgelezen verhaal. Een succesvol startup-idee waar ik graag zelf op was gekomen is ‘Sleep With Me’, de podcast (abonneer via iTunes/Android) die je niet luistert om de spannende plottwist of journalistieke finesse. Nee, Sleep With Me is een soort oeverloos monotoon praatprogramma die maar geen climax bereikt.
De manier waarop de New Yorkse presentator – die zelf al sinds zijn jeugd lijdt aan slapeloosheid – dit doet kan ik niet anders omschrijven dan ‘mumbling’, mijmerend over zijn dag, de manier waarop hij doorgaans slaap valt.
Na de sijpelende introductie volgt een verhaal waar in feite geen touw aan is vast te knopen – en niet op een prikkelende manier. “Ik ben hier om jullie in slaap te laten vallen”, benadrukt hij nogmaals als hij eerst vijf minuten heeft gepraat over ‘empathie’ en een busrit. Wat?
Sleep With Me is een verhaal voor het slapengaan, gemaakt om je van de altijd razende gedachten in je hoofd te halen die je doorgaans ’s nachts wakker houden. Alleen al de haast meditatieve beschrijving van de podcast maakt dat je je nog een keer wilt omdraaien. “Terwijl je luistert, zal je merken dat je bent afgeleid van je zorgen en langzaamaan naar dromenland gaat.. Dit dankzij het verhaal dat met elke verstreken minuut een stukje saaier wordt.”
Het is, zoals The New Yorker schrijft, een soort film waarin allerlei draadjes worden gesponnen maar nooit met elkaar worden verbonden.
Na zelf te hebben geluisterd kan ik niet anders dan beamen hoe de 42-jarige maker Drew Ackerman zijn show zelf omschrijft. Een beetje vreemd, een beetje gek en af en toe best beledigend. Het is net een monoloog van een ‘gekkie’ op straat. Het gaat over dit, over dat – je spitst even je oren maar beseft al gauw dat het de moeite niet waard is. De enige optie: in slaap vallen.
Toch zit er een klein rafelrandje aan de immens populaire podcast, goed voor zo’n 1.3 miljoen downloads per maand. Slaapexperts waarschuwen dat als de podcast de tijd tussen wakkerheid naar slaap verlengt, het juist je rust kan verstoren.
Zelfs doktoren die zeggen dat er niets mis is met de podcast, beschouwen het op zijn best als een pleister. Het afleiden van een drukke geest is geen vervanging voor een beter slaapritueel: het beperken van cafeïne, alcohol en tijd voor schermen wél. Meditatie of het maken van lijstje voordat je naar je slaapkamer gaat, waar je niets doet behalve slapen, werkt in the long run nog altijd beter. Welterusten!
Sorry. Nog geen gegevens beschikbaar.