Gooi die to-do lijst weg: waarom spontaniteit mag zegevieren

Mijn religieuze inspanningen beperken zich tot to-do lijsten. Zonder zou ik nergens zijn, geloof ik graag. Spontaniteit komt daarna wel. De laatste dag van een recente citytrip bewees het tegenovergestelde. Dat loslaten mag, nee moet, wil je de boel af en toe de boel laten.

Waar normaal gesproken mijn smetteloze planningen en staat van alertheid een druk zzp-bestaan mogelijk maken, bleek doorgeslagen productiviteitsdenken in de laatste uren van mijn vakantie een stuk minder wenselijk. Aan mijn voeten lag één van de meest romantische steden ter wereld, in mijn glas heerlijke wijn, op het bord gelukzalige antipasti. En de vakantiestemming? Vervlogen, verdampt, verdwenen.

In plaats van nog even te genieten van de magische omgeving, bracht ik de laatste vrije uren door met het inpakken van mijn koffer. Tegen mijn reisgenoot herhaalde ik hoe laat we uiterlijk onze comfortabele Airbnb moesten verlaten en ik bleef maar twijfelen of we wel of niet moesten melden dat onder het gewicht van onze uitdijende vakantiebillen de wc-bril was bezweken. Whoops.

Onverwachte gebeurtenis

Was dit nodig?

Na rolkofferleed en inpakstress kwamen we ruim op tijd aan bij de bushalte waarmee we linea recta naar het vliegveld zouden gaan. Aldaar wachten ons een laatste vakantiemaaltijd, duty free shops en mijmeringen over de dagen die voorbij leken gevlogen.

Helaas. Aangekomen bij de buspaal, bleek het vervoer maar eens in de drie uur te gaan waardoor we maar nét het vliegtuig zouden halen. Zie je wel, dacht ik bij die vervloekte paal, je moet al-tijd ruim op tijd vertrekken. En dan het liefst nog een uur eerder voor als er iets onverwachts gebeurde zoals nu.

Valse waarheid

Ook met uitgevallen bus waren we nog ruim op tijd en werden onze laatste vakantie uren besteed in een mooie stad in plaats van een desolaat vliegveld en kwam de goede afloop als vanzelf: zonder moeite, zonder dwang.

Wat voor mij een toevalstreffer was, zouden oude Chinezen dopen tot Wu Wei: handelen door zo ontspannen mogelijk een inspanning te leveren. Dat betekent dingen naar je toe laten komen. Zo had ik die tijd die ik verspilde met het inspecteren naar een scheve wc-bril kunnen doorbrengen met nog een dutje. Of een caffè omdat ze toch maar een euro kosten.

Ik en mijn generatiegenoten zijn snel en zetten situaties naar onze hand. Maar als het gaat om vrije tijd heeft te hoge efficiëntie, het weergaloos aanpassen van de tijdswetten omwille van een strakke planning, meer voors dan tegens.

Spontaniteit

Het leven is namelijk onverwachts, is wat ik tegen de controle freak in mij vertel. En de illusie dat zelfhulpboeken, productiviteitsapps en zelfverbetering beter zijn dan ‘gewoon maar wat doen’ is een idee waar we vanaf moeten proberen te komen. Niet in de laatste plaats omdat het leven niet te controleren valt, maar omdat we anders zelf de mooiste momenten missen.

Wu wei is een oefening in vertrouwen, een medicijn tegen stress als zaken anders lopen. Een uitspraak om in het achterhoofd te houden – ook als je hierdoor op het nippertje je bus naar het vliegveld haalt.