Oogcontact is goed voor je, maar lukt het met een smartphone aan je zijde?

Als je opgroeit in het tijdperk van internet loop je vette kans de mooiste gesprekken digitaal te voeren.Het fijnste aan dat alles: de controle van hoe een gesprek loopt, is in onze handen. We kiezen wanneer we antwoord geven en hoe we ergens op reageren – bekroond met giphy’s en emoji’s.

Online conversaties zijn daarmee een soort generale repetitie waarvan de uitvoering nooit gaat komen: wat je zegt in een gesprek ligt min of meer vast en van spontaniteit is weinig sprake. En daar wringt de schoen.

Veilig net

Want contact, echt contact, heeft bijzonder veel positieve effecten op ons  – ook als gesprekken ongemakken opleveren zoals verlegen rode wangen, stiltes of verveling. Het grootste nadeel: we kijken elkaar nog nauwelijks in de ogen.

Uit nieuw onderzoek blijkt dat we daarmee veel voordelen mislopen. Oogcontact maakt namelijk dat we stukken makkelijker onbaatzuchtig, altruïstisch gedrag vertonen. Ook zijn we sneller in staat de details van interactie te herinneren en die persoon meer positief te waarderen.

Vervanging

The Huffington Post schreef al in 2013 dat technologie oogcontact uitroeide. Volgens een onderzoek van Quantified Impressions maakt een volwassene zo’n 30 tot 60 procent van de tijd oogcontact tijdens een  gesprek, maar komt emotionele verbintenis pas tot stand als er tussen de 60 – 70 procent oogcontact is. Hoe minder oogcontact, hoe minder verbinding je ervaart.

Hoewel we minder ‘echte’ ogen zien, hebben ‘vervangers’ van menselijke ogen, zoals posters die je aankijken of tijdschriften covers, ook die gunstige effecten. Zo zouden we ons op zo’n moment eerlijker gedragen omdat we de visuele perceptie van starende ogen associeren met de aanwezigheid van een ander persoon.

Verschuilen

Maar denken dat digitale communicatie genoeg is om een relatie te onderhouden, is een fantasie, aldus The Guardian. Ja, online interactie met vrienden geeft ons meer controle over de manier waarop ze ons zien en dat kan verzekerend werken. “Maar als we ons verschuilen achter Snapchat video’s, Whatsapp gesprekken en Facebookposts, verkleinen we de kans dat we iets van de ander en over onszelf leren.”

Volgens de Britse krant is de kern van het onderzoek niet dat oogcontact goed voor ons is maar die onzekere, ongemakkelijke situaties met oogcontact die we proberen te voorkomen door louter op digitale communicatie te leunen.

Verrassingen

Des te meer reden dus om naar buiten te gaan, zeker als het gaat om contact met iemand waar we om geven. Als dat ongemakkelijk is, is dat OK, zegt Jonathan Shehee, een gelicenseerde psychoanalyst uit New York.

“Dan moeten we gewoon even volhouden. Zodra we weer gewend raken hieraan, wordt het eenvoudiger iedereen in de ogen aan te kijken. En wie weet wat voor verrassingen ons dan te wachten staan?”