Mensen vinden Netflix-serie Girlboss behoorlijk frustrerend

In de journalistiek geldt: als iemand boos op je wordt, heb je meestal iets goed gedaan. Hoewel dit schuurt met ons natuurlijke verlangen naar peace, love & happiness, gaat het hier om de essentie: soms moet je iets of iemand stevig te waarheid zeggen zodat het échte verhaal wordt onthuld.

En ja, de waarheid doet soms pijn.

Hoewel seizoen 1 van ‘Girlboss’ pas vanaf 21 april in de Nederlandse Netflix-bibliotheek staat, hebben we dankzij the interwebs al even kunnen proeven van de eerste reacties. En die zijn niet mals. Allereerst zijn er flink wat positieve geluiden: de hoeveelheid kleding en sassyness van hoofdrolspeler Sophia zijn behoorlijk vermakelijk en leuk totdat het dat niet meer is.

Want wat was ook alweer het verhaal: De serie is losjes gebaseerd op het boek ‘#Girlboss’ van Sophie Amaruso, die op 28-jarige leeftijd Nasty Gal oprichtte; een internationaal mode-imperium dat na een paar jaar faillissement moest aanvragen.

In de serie wilt Sophia wniets weten van de lasten des levens, wél de lusten. Dus dat ze haar leventje in San Francisco op de rit wilt krijgen door inventief te gaan ondernemen kan rekenen op ontzagwekkende ‘yas queens’, maar zodra ze in feite haar klanten belazert, is het wel gedaan met de grap, schrijven Amerikaanse media.

Sophia is als traditionele journalistiek: rechtdoorzee, geen blad voor de mond en zodra het nieuws is afgeleverd, onthoudt ze zich van de uitkomst. Kan het haar wat schelen dat de kleding die ze verkoopt een totale rip-off zijn.

Luie millennial

Ook interessant

Nieuw op Netflix in april: The Get Down, Girlboss en Pretty Little Liars

Nieuw op Netflix in april: The Get Down, Girlboss en Pretty Little Liars

Misschien kan het verhaal van ‘Girlboss’ anno 2017 daarom op zo weinig steun rekenen: onze generatie vindt dat een meer constructieve benadering van de wereld op zijn plek is. Juist en zeker door media en toonaangevende figuren. Het uitgangspunt van een journalist hoeft niet van meet af aan vijandig of aanvallend te zijn en mag zich best bemoeien met de uitkomst van iets, bij voorkeur zodat de wereld er beter van wordt.

Het feit dat Sophia lui en onverschillig is, is daarom best kwalijk. Mashable kopt:  ‘Girlboss: Yet another show about an entitled millennial, blerg.’ Het slaat de spijker op zijn kop: het bekijken van een tenenkrommende millennial, als millennial is haast ondraaglijk. Daarnaast is het jammer dat een ultieme luilak schijnbaar dé millennial belichaamt.

Worth to mention: Sophia Amorusio op wie het verhaal van Girlboss ‘losjes is geïnspireerd’, is ook in real-life niet de meest geliefde persoon. Zij startte Nasty Gal nadat ze tweedehands kleding verkocht op eBay. Daarna riep ze de naam #Girlsboss in het leven met boeken en merchandise waardoor miljoenen meisjes zouden worden geïnspireerd te ondernemen.

Je zou dus zeggen: tof, eindelijk een serie over een vrouwelijke ondernemer. Maar dan blijkt ze een fobie te hebben om hard te werken. Toch zijn er ook wat pluspunten: het feit dat Netflix een verhaal vertelt over vrouwen moedigen we aan én de soundtrack klinkt best wel lekker.

Hoewel we geduldig tot 21 april wachten met het wel of niet kijken van de serie, kunnen we de soundtrack – ik bedoel trailer – alvast in rewatch-stand zetten.