Waarom de finale van Game of Thrones seizoen 6 zo enorm goed was

Afgelopen maandagavond keken veel Nederlandse Game of Thrones fans de laatste aflevering van seizoen 6, en man wat kregen zij waar voor hun geld. Waar andere seizoensfinales meestal een bonte verzameling van losse eindjes en nieuwe bestemmingen zijn, vormde S06E10 misschien wel de meest onthullende aflevering van de hele serie tot nu toe. Ik durf zelfs te zeggen dat het misschien wel een van de beste afleveringen van Game of Thrones ooit was. Maar wat maakte deze aflevering nou specifiek zo goed? Een analyse:

Heb je de laatste aflevering van seizoen 6 nog niet gezien? Lees dan door op eigen risico, dit artikel bevat talloze spoilers voor Game of Thrones SE6E10.

1. Regisseur Miguel Sapochnik

Net als de vorige aflevering, Battle of the Bastards, werd deze seizoensfinale geregisseerd door Miguel Sapochnik, de regisseur die ook garant stond voor twee van de meest indrukwekkende GoT afleveringen uit het 5e seizoen: The Gift (de aflevering waarin Daenerys en Tyrion elkaar voor het eerst ontmoeten tijdens een slaventoernooi) en Hardhome (de aflevering waarin Jon Snow het voor het eerst opneemt tegen de Nights King en zijn zombies).

Alhoewel Sapochnik tot nu toe maar één film maakte (Repo Men), is zijn regiestijl ronduit filmisch te noemen: In de laatste twee afleveringen van dit seizoen is goed te zien hoe hij de serie visueel naar een compleet nieuw niveau weet te tillen. Neem bijvoorbeeld de vele visuele verwijzingen tussen Jon Snow (Ice) en Daenerys Targaryen (Fire) uit de vorige aflevering, of de beklemmende vechtscènes waarvoor hij zichtbaar inspiratie ontleende aan historische bronnen met betrekking tot de Eerste Wereldoorlog en Burgeroorlog in de VS.

Deze aflevering opende op haar beurt met een spectaculair in beeld gebrachte openingsscène van maar liefst 20 minuten waarin we toewerken naar het punt waarop Cersei Lannister de koepel in Kings Landing opblaast. Vanaf de eerste minuut ben je geboeid en mateloos geïntrigeerd door deze prachtige serie van beelden, die surrealistisch en uitermate spannend aanvoelt. Dat komt voor een groot deel door de onheilspellende pianomuziek van Ramin Djawadi op de achtergrond, maar met name door de verschillende shots van alle karakters in Kings Landing die zich opmaken voor het proces van Cersei en Loras.

Volgens een interview met Sapochnik wilde hij de scène het effect van een parfumreclame meegeven: Met veel close ups van gezichten, ringen, kleding en gewaden, soft focus en een algeheel gevoel van een beladen sfeer. Waar de scene op die manier meesterlijk in slaagt, is het opbouwen van een onnoemelijke spanning naar het moment dat de hele boel de lucht in vliegt. Volgens Hitchcock ook wel het verschil tussen suspense en surprise genoemd: We weten allemaal dat er iets heel groots te gebeuren staat, maar de manier waarop we daar als kijker belanden is cruciaal.

De shots waarin we een gewonde Lancel naar het bijna ontbrandende wildfire zien kruipen is de meesterlijke climax van een intens beladen openingsscène die ons 20 minuten lang op het puntje van de stoel houdt. Om na de big bang af te sluiten met een van mooist gefilmde en meest understated GoT sterfgevallen ooit: Het net iets te lang in beeld gebrachte open raam en de onvermijdelijke val van Tommen.

2. De Soundtrack van Ramin Djawadi

De jonge componist Ramin Djawadi tekent al sinds de allereerste aflevering voor de muziekproductie van Game of Thrones. Een uitdaging, omdat de serie alles bevat van middeleeuwse banketten, draken in de allesverzengende hitte van Mereen tot zombiegevechten in de sneeuw.

Met zijn Game of Thrones soundtrack voor het 6e seizoen lijkt Djawadi zichzelf echter overtroffen te hebben: De laatste scene met Hodor (#HoldTheDoor) staat bij fans voor altijd in het geheugen gegrift mede dankzij de adembenemende muziek onder deze prachtige scène, en hetzelfde kan gezegd worden voor de spookachtige pianoklanken die gisteren de laatste aflevering van het zesde seizoen openden.

Wie de soundtrack goed beluisterd (hij staat sinds gisteravond op Spotify), merkt ook op dat er dit seizoen veel ruimte voor overwinningsmuziek voor de Good Guys is. Of het nu gaat om de vloot waarmee Dany ein-de-lijk naar Westeros vaart (het duurde een jaar of 6, maar ze is onderweg!), of de muziek waarin we showfavoriet Jon Snow tot King of the North uitgeroepen zien worden: De laatste aflevering van seizoen 6 waarin we onze favoriete karakters zagen zegevieren, en de schitterende muziek van Djawadi zet dat op spectaculaire wijze kracht bij.

Luister hieronder naar de complete soundtrack van seizoen 6:

3. Wie is Jon Snow?

Alsof de grote explosie in King’s Landing nog niet indrukwekkend genoeg was kregen veel kijkers van het eerste uur gisteren eindelijk antwoord op een vraag die hen al jarenlang bezig houdt: Wie is Jon Snow?

Wanneer de serie in 2011 voor het eerst wordt uitgezonden wordt Jon Snow (Kit Harrington) geïntroduceerd als de bastaardzoon van Ned Stark, het halve broertje van Robb, Sansa, Arya, Brann en Rickon. Maar door de seizoenen wordt al jarenlang gespeculeerd dat dit verhaal hoogst onaannemelijk is, en dat Jon stiekem de meest belangrijke man van Westeros is, zoals je in onderstaande video kunt terug zien:

De meest gangbare theorie die al jarenlang de ronde deed op het internet is dat Jon Snow de buitenechtelijke zoon is van Lyanna Stark en Rheagar Targaryen. Lyanna is de zus van Ned, die op dat moment verloofd was met Robert Baratheon. Rheagar is de grote broer van Daenerys, die getrouwd was met een vrouw uit Dorne (je weet wel, het zusje van Oberyn Martell, die in seizoen 4 tevergeefs naar Kings Landing afreist om haar dood te vreken).

De ‘legende’ gaat dat Rhaegar Lyanna maandenlang ontvoerde en ze uiteindelijk een zoon baarde. Die theorie werd gisteren in de serie eindelijk bevestigd: We zien Lyanna met een baby die ze meegeeft aan Ned met de vraag zijn identiteit geheim te houden uit angst voor haar gewelddadige verloofde. Lyanna overlijdt in het kraambed, en Ned voedt de baby op als zijn eigen zoon. Het geheim wie zijn eigenlijke ouders zijn verzwijgt hij, zelfs naar zijn eigen vrouw Catelyn, die de baby daardoor nooit volledig accepteert.

De theorie dat Jon Snow een zoon is van Lyanna en Rhaegar leeft al jarenlang, maar was tot nu toe ook in de boeken van GRR Martin nog niet bevestigd. Hij is belanghebbend omdat het betekent dat Jon Snow – volgens de legende – de beloofde prins is om Westeros te behoeden tegen de zombies uit het Noorden. Daarnaast is hij nu samen met Daenerys (zijn tante), een van de laatst levende Targaryen’s (Fire) in Westeros, maar tevens een Stark (Ice). Het centrale thema van GRR Martin’s boeken is steeds geweest ‘The Song of Ice en Fire’, en het lijkt erop dat die rollen nu definitief zijn ingevuld door Jon en Daenerys, als ultieme winnaars van het spel der tronen.

4. Wind in de zeilen

In heel veel opzichten was seizoen 6 van Game of Thrones een bevredigend seizoen waarin de kijker veel ‘oplossingen’ voor langslepende situaties kreeg aangereikt. Zo zagen we Arya op onorthodoxe wijze haar langslepende masterclass bij de Faceless Men afsluiten, maakte Cersei korte metten met de geloofsactivisten van de High Sept, haalde Sansa haar gelijk op Ramsey Bolton en zeilden Theon en Yara Greyjoy met succes af naar Mereen om zich aan te sluiten bij Queen Dany.

Het heeft een paar jaar geduurd, maar Dany is ein-de-lijk onderweg naar Westeros

Tweet deze quote

In geen aflevering kwamen zoveel langlopende verhaallijnen tot een bevredigend einde voor de kijker als die van deze week: Jon Snow als King of the North. Sansa sterker en vastberadener dan ooit, die Littlefinger de deur wijst. In elk geval twee Stark kinderen die terug zijn in hun rechtmatige huis in Winterfell. Sam Tarley die eindelijk ingeschreven staat op Hogwarts om zich voor te bereiden op de oorlog met het Noorden. Arya en haar wraaklustige moord op Walder Frey en zijn twee zonen, de mannen die verantwoordelijk waren voor de dood van haar broer en moeder. Cersei’s wraak op de High Sparrow en al zijn volgelingen. De val van Tommen en de nieuwe Koningin van Westeros.

Maar onbetwist het hoogtepunt van deze aflevering is het shot waarin we Daenerys met een enorme vloot van Dothraki, Tyrell’s, Martell’s, Unsullied en Greyjoys onderweg zien gaan naar Westeros: Een scene waar we al sinds de allereerste aflevering zo enorm naar uitkijken. Zo langzaam als we haar plot zich de afgelopen jaren zagen ontvouwen, zo snel komen alle losse eindjes in deze aflevering ineens haar kant op: Ze ditcht haar lover Daario (sorry Michiel Huisman), benoemt Tyrion als Hand of the King (YAAAAS!) en terwijl de Greyjoys hun zeilen nog aan het omschilderen zijn naar de Targaryen vlag, zorgt Lord Varys voor een enorme aanvulling van Dany’s vloot door de troepen in Dorne en die van Olenna Tyrell aan zich te binden.

Game of Thrones seizoen 7

Met een grootmacht als deze en de snelheid waarin de verhaallijn zich ineens ontvouwt kun je je afvragen of Cersei het uberhaupt één aflevering lang volhoudt op de Iron Throne volgend seizoen Game of Thrones. Alhoewel het zevende seizoen waarschijnlijk maar 7 afleveringen in plaats van 10 gaat bevatten is er bovendien nog veel meer om naar uit te kijken, waaronder de eerste ontmoeting tussen Jon en Daenerys en uiteraard het vervolg van alle bad ass Westerosi chicks die dit seizoen hun positie als leider opeisten. Ik kan in elk geval niet wachten.